Κρίση των θεσμών του κράτους

Ηχηρότατο σήμα κινδύνου για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της διακυβέρνησης συνιστά ο Ελληνικός Δείκτης Εμπιστοσύνης στους Θεσμούς όπως διαμορφώνεται με βάση την ετήσια έρευνα της Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής», η οποία καθιερώθηκε πέρυσι.

Από τη φετινή μέτρηση προκύπτει ότι η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, των κυβερνήσεων και της κρατικής διοικητικής μηχανής παραμένει ολοκληρωτική. Ειδικότερα, από τους σαράντα οκτώ θεσμούς απ' όλες τις περιοχές της κοινωνικής ζωής που συνολικά μετρούνται στην έρευνα, τα πολιτικά κόμματα κατατάσσονται και πάλι στην τελευταία (48η) θέση. Οι κυβερνήσεις καταλαμβάνουν την προτελευταία (47η) θέση -έναντι της 42ης το 2007- και τα υπουργεία την 44η. Επίσης, η τηλεόραση δείχνει να αποδοκιμάζεται και φέτος κοινωνικά, αφού καταλαμβάνει μόλις την 42η θέση. Αντιθέτως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο μόνος πολιτικός θεσμός που εξακολουθούν να εμπιστεύονται οι πολίτες, τοποθετώντας τον στην 3η θέση. Τις πρώτες θέσεις του δείκτη καταλαμβάνουν και φέτος η Πυροσβεστική και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία.

Βαλίτσες για Αθήνα!

<

Του Burak Bekdil

«Πας στην Αθήνα; Μήπως σου ’στριψε;», με ρώτησε φίλος μου. Ευτυχώς, δεν είχα ως αποστολή μου την κάλυψη των ταραχών, ενώ το συνέδριο στο οποίο είχα προσκληθεί, διεξαγόταν σε απομονωμένο σημείο. Ο φίλος μου, όμως, με συμβούλευσε να συμπεριλάβω αντιασφυξιογόνο μάσκα και κράνος στα πράγματά μου. Αλλος μού συνέστησε να ντύνομαι «σαν αναρχικός».

Δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά και βασίστηκα στη γνώση μου της ελληνικής γλώσσας και στην ικανότητά μου να αναπαράγω το αντιαμερικανικό σύνθημα που άκουσα πριν από 35 χρόνια στην Ελλάδα: «Ανάθεμα την περιέργειά σου, Κολόμβε».

Αφού έδωσα εντολή στον χρηματιστή μου να επενδύσει όσο περισσότερα από τα κεφάλαιά μου μπορεί σε ελληνικές βιομηχανίες υαλοπινάκων, σκέφτηκα πόσο τυχεροί είναι οι Τούρκοι και οι Ελληνες. Οι ταραξίες στην Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την τουρκική αστυνομία, εάν ζούσαν από αυτή την πλευρά του Αιγαίου, ενώ οι Τούρκοι αστυνομικοί θα έπρεπε να συγκρουστούν με Ελληνες διαδηλωτές, αν ζούσαν εκεί, ακολουθώντας πολιτικές διαταγές που απαγορεύουν τη χρήση βίας.

Οι επικρίσεις που αντιμετωπίζει ο Ελληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής για κακοδιαχείριση της κρίσης είναι εύστοχες. Αντί να στραφεί σε Γερμανία ή Ισραήλ για να αναπληρώσει τα αποθέματα δακρυγόνων της, η Ελλάδα θα μπορούσε να καλέσει σε ενίσχυση διμοιρίες των τουρκικών ΜΑΤ. Είμαι βέβαιος ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν θα προσέφερε χείρα βοηθείας στον «καλό του φίλο Κώστα». Με την τουρκική αστυνομία στον δρόμο, οι Ελληνες διαδηλωτές θα «μετανοούσαν» ταχύτατα και θα εγκατέλειπαν τις ταραχές για τουλάχιστον μισόν αιώνα. Εναλλακτικά, ο κ. Καραμανλής, αντλώντας από τη ρητορική του Τούρκου ομολόγου του, θα μπορούσε να συστήσει στους Αθηναίους μαγαζάτορες να αμυνθούν, πυροβολώντας τους ταραξίες.

Ουδείς εξεπλάγη από τα στοιχεία δημοσκόπησης στην «Κ», που έδειχνε ότι 60% των Ελλήνων θεωρούν τις ταραχές κοινωνική εξέγερση. Γιατί, όμως; Φίλος, που μένει στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, με ρώτησε: «Γιατί δεν κάθονται να πιουν το ούζο τους, απολαμβάνοντας τις ομορφιές της ζωής;» Η απλή απάντηση –σε περίπτωση που ο Καραμανλής διακρινόταν από αντιαμερικανισμό– θα μπορούσε να είναι: «Μα πρόκειται για επανάσταση του ούζου, για περισσότερη δημοκρατία».

Μήπως κίνητρο των ταραχών είναι η απελπισία, όπως υποστηρίζουν άλλοι αναλυτές; Τα εμπειρικά στοιχεία δείχνουν, όμως, ότι οι Ελληνες είναι ένας από τους πιο ευτυχισμένους λαούς του κόσμου, ενώ το ποσοστό ανεργίας του 7,4% δεν δικαιολογεί κοινωνική έκρηξη. Γιατί δεν εξεγείρονται οι Τούρκοι νέοι, με ποσοστά ανεργίας της τάξης του 10%;

Πώς μπορεί να ερμηνευθεί μία εξέγερση σε μια χώρα με κατά κεφαλήν εισόδημα τρεις φορές εκείνου της Τουρκίας και με διπλάσιο βασικό μισθό; Πώς δεν εξεγείρονται οι νέοι στην Τουρκία, όταν ουδείς αξιωματούχος παραιτείται για τον θάνατο του Εντζίν Τσεμπέρ, που βασανίστηκε μέχρι θανάτου σε αστυνομικό τμήμα; Τι θα έκαναν οι Ελληνες ταραξίες, αν μάθαιναν ότι το εκλογικό σώμα αυξήθηκε κατά 15% μέσα σε ένα χρόνο, λίγο πριν από τις εκλογές, όπως έγινε στην Τουρκία;

Διαφθορά και νεποτισμός; Η Ελλάδα παίζει στη δεύτερη κατηγορία στους τομείς αυτούς, ιδίως αν συγκριθεί με τη μόνιμη πρωταθλήτρια, Τουρκία. Τι θα έκαναν οι διαδηλωτές, αν εταιρεία ιδιοκτησίας του γαμπρού του κ. Καραμανλή εμφανιζόταν ως ο μοναδικός πλειοδότης κρατικού διαγωνισμού και αγόραζε τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία ΜΜΕ της χώρας, την αγορά της οποίας θα χρηματοδοτούσε με δύο κρατικά δάνεια;

Ολα αυτά μου έφεραν στον νου σφυγμομέτρηση του Σεπτεμβρίου, που έδειξε ότι 80% των Τούρκων δεν κρίνουν σημαντικό το θέμα της διαφθοράς, όταν προσέρχονται στην κάλπη. Στη δική μας πλευρά του Αιγαίου, ο κ. Βουλγαράκης δεν θα υποχρεούνταν σε παραίτηση για ζήτημα ηθικής –και όχι νομικής– τάξης.

Γιατί, όμως, υπάρχουν τόσο σημαντικές διαφορές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων σε ό,τι αφορά την κρατική εξουσία;

Η απάντηση βρίσκεται ίσως στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου, του Ελληνα βουλευτή, ποιητή και αντιστασιακού Αλέκου Παναγούλη, ο οποίος έγραφε τα ποιήματά του στους τοίχους του κελιού του με το αίμα του. Οταν ο Παναγούλης σκοτώθηκε σε ύποπτο αυτοκινητικό δυστύχημα, σχεδόν 2 εκατομμύρια Ελληνες προσήλθαν στην κηδεία του, φωνάζοντας «Ζει!». Το έτος ήταν 1976 και ο πληθυσμός της χώρας δεν είχε φθάσει τα 10 εκατομμύρια.

* Ο κ. Burak Bekdil είναι αρθρογράφος της εφημερίδας «Hurriyet».

Καταργήστε το «άσυλο»

Καθημερινή

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

Την περασμένη Παρασκευή ο συνάδελφος και πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ, ο Αγγελος Στάγκος, έγραφε ορθά κοφτά στην «Καθημερινή»: «Καταργήστε το πανεπιστημιακό άσυλο». Θέλω να επαναλάβω την κατηγορηματική αυτή προτροπή: Καταργήστε το άσυλο. Και αν δεν μπορείτε λόγω συνταγματικού κωλύματος, εφαρμόστε τους νόμους για το άσυλο. Οχι μόνο για τους πολύ σοβαρούς λόγους που απαριθμεί ο Αγγελος Στάγκος (ότι είναι η κεντρική εστία εκτροπής της λαϊκής δυσαρέσκειας), αλλά και για μερικούς πρόσθετους:

Το «πανεπιστημιακό άσυλο» είναι πλέον ένα πελώριο ψέμα, που μια μικρή μειοψηφία μάς υποχρεώνει διά της βίας να το ανεχόμαστε και να το... σεβόμαστε. Είναι ψέμα ότι εγγυάται την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Αντιθέτως, υπάρχει για να καταργεί τη διαφορά των ιδεών, άρα οποιαδήποτε διακίνηση και να επιβάλλει τον τραμπουκισμό. Αυτή τη μορφή «ασύλου» βιώνουν τα πανεπιστήμια και οι ανώτατες σχολές. Και βιώνουμε όλοι και μια άλλη, τη χειρότερη μορφή «ασύλου». Ο χώρος του «ασύλου» είναι χώρος ποικίλης παρανομίας και προπαρασκευής της τυφλής βίας.

Μετά το 1974 πολιτικές δυνάμεις με ευρύτατη λαϊκή στήριξη διαμόρφωσαν ένα πολίτευμα και ένα σύστημα νομιμότητας, που ουσιαστικά αυτό είναι που νομιμοποιεί τη δημοκρατική εξουσία. Η έμπρακτη εφαρμογή του πολιτεύματος και των νόμων από το 1974 και μετά παρουσιάζει κενά και ουσιαστικές παρεκκλίσεις. Δεν μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι έχουμε περιπτώσεις περιορισμού των ιδεών και της ελεύθερης διακίνησης. Οσοι το νομίζουν οφείλουν να καταγράψουν τα πραγματικά περιστατικά και να τα καταγγείλουν. Από ιδέες πραγματικά πάσχουμε και προπαντός τα πανεπιστήμιά μας. Από ελεύθερη διακίνηση των ιδεών δεν πάσχουμε. Είναι βαθύτατα αντιδημοκρατικό να ανεχόμαστε μέσα στη Δημοκρατία ένα στεγανό δήθεν περισσότερης δημοκρατίας και περισσότερης ελευθερίας. Στην πράξη τα στεγανά αυτά καταλήγουν στην κατάργηση της δημοκρατίας και στην κατάλυση της ελευθερίας. Αυτό ακριβώς είναι το «πανεπιστημιακό άσυλο».

Ενας άλλος σημαντικός λόγος για την κατάργησή του είναι ότι διαταράσσει, συχνά ανατρέπει την ακαδημαϊκή διαδικασία, που είναι αποκλειστικά διαδικασία γνώσης και έρευνας. Γύρω από αυτόν τον άξονα διαμορφώνεται η πανεπιστημιακή κοινότητα από δασκάλους και από σπουδαστές. Δεν είναι ένα άθροισμα προσώπων, αλλά πραγματική κοινότητα με το κοινό φρόνημα, τη γνώση και την έρευνα. Οι τραμπούκοι του «ασύλου» αυτήν ακριβώς την κοινότητα διαταράσσουν, πλήττουν και καταλύουν το φρονημά της και ουσιαστικά αδρανοποιούν την ακαδημαϊκή διαδικασία, τον λόγο ύπαρξης των πανεπιστημίων.

Θα μιλήσω προσωπικά, αλλά πιστεύω ότι πολλοί θα συμφωνήσουν. Πολλές φορές είναι εξοργιστική η απάθεια και η υποκρισία των πανεπιστημιακών αρχών και πανεπιστημιακών δασκάλων απέναντι σε φαινόμενα τραμπουκισμού και βανδαλισμού που καλύπτονται από το άσυλο. Πολύ περισσότερο πανεπιστημιακών «συνδικαλιστών», που όχι μόνο τα ανέχονται αλλά και τα καλλιεργούν ή τα επικαλούνται. Πέθανε, προχθές, ο καθηγητής του Πολυτεχνείου, ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, άνθρωπος με μακρά θητεία στην Αριστερά. Για να τον τιμήσουμε αξίζει να αναφέρουμε ότι πριν από χρόνια, ήταν από τους λίγους καθηγητές που αντιτάχθηκαν στους τραμπούκους του ασύλου όταν του ζήτησαν να εγκαταλείψει το γραφείο του και να φύγει από το κτίριο του Πολυτεχνείου. Αντιτάχθηκε με πείσμα και γενναιότητα, χωρίς ενδοιασμούς και ιδεολογικά προσχήματα. Πραγματικός δάσκαλος και αγωνιστής.

Μερικοί θεωρούν το «άσυλο», τις παρανομίες και τους τραμπουκισμούς σαν πιστοποιητικό «αριστεροσύνης» και επαναστατικότητας. Είναι κατάντημα και για την Αριστερά και για την επανάστασή της.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Τι θα μπορούσε να συμβαίνει μέσα σε ένα παραδομένο μυαλό στην καθημερινή μετακίνηση, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, από το σπίτι στην εργασία και αντίστροφα. Ποιες θα ήταν οι εικόνες την στιγμή της πτώσης των αντιστάσεων από την κούραση της μέρας ή από την σύνθλιψη της καθημερινής επανάληψης. Πολλές φορές αναρωτιέμαι κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να εστιάσω στο ζητούμενο.
«Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά» μελωδεί ο Λουδοβίκος. Πετάει η καρδιά, αιωρείται, δοκιμάζεται η αντοχή και η θέληση.
Λίγο πριν τη στροφή... Δειλινά της αποθυμιάς χρώματα. Αρχή της Ινδίκτου. Τέρμα τα ψέματα Αφιξη στον προορισμό. Γνωστός βέβαια αλλά κάθε μέρα από άλλο μονοπάτι.
Ισως μοιάζει να είναι ουτοπικό το ερώτημα που απασχολεί τον άνθρωπο πλέον. Τι ζητάει και τι επιδιώκει πραγματικά σήμερα. Ισως Δικαίωση και Ελευθερία. Δικαίωση για τις επιλογές του και ελευθερία για να τις απολαμβάνει δίχως παρεμβολές.
Είναι παράξενο επίσης πόσες εικόνες μπορούν να εναλλαχθούν μέσα από το παράθυρο ενός λεωφορείου, ή ενός Ταξί. Αναζητήστε για παράδειγμα την ημέρα τη βροχερή με τον καιρό φουσκωμένο και το νερό πρωταγωνιστή. Εστιάζοντας ως από ευρυγώνιο φακό σε μείζονες υδάτινες περιοχές (λάκους, ποταμάκια, μικροχείμαρους κ.τ.λ.) ή ζουμάροντας σε ελάσσονες ποσότητες νερού (σταγόνες, κρυστάλλους, νιφάδες κ.τ.λ.) δημιουργούνται εκπληκτικές οπτικές αντιστίξεις που αποκαλύπτουν έναν κόσμο, του οποίου την ύπαρξη αγνοούμε ή παραβλέπουμε από αδιαφορία συγγνωστή ή ασύγγνωστη. Ενας μικρόκοσμος που μοιάζει εικονικός. Αλλά είναι πραγματικός και σφύζει από ζωή.
Όταν απελευθερώνεται η παρατηρητικότητα με σκοπό την επέλασή της στο τυχαίο ή στιγμιαίο, αναζητά συνειρμούς λογικούς και μη, που όταν μεγενθύνουν το αδιάφορο, γοητεύουν και προκαλούν με την αποκάλυψη μιας άλλης αλήθειας, που χρειάζεται λίγη ελευθεριότητα για να αποκαλυφθεί το μεγαλείο της. Αυτό είναι το μεγαλείο της εικόνας. Μια δύναμη που υπερισχύει του λόγου που, ως πλήρης νοηματική και εκφραστική οντότητα, ουδέποτε στο ακέραιό της αλλά πάντα αποσπασματικά θα βρίσκει διέξοδο προβολής.
Εχω την εντύπωση ότι λειτουργεί ως αντίβαρο στη βύθιση που οδηγεί το χάος της καθημερινής επανάληψης και ως σωσίβιο στη δίνη της παράκρουσης.
Μεγάλα λόγια θα μου πείτε.. και έχετε δίκιο, αλλά για φανταστείτε αντί για όσα βλέπουμε μέσα από μια άλλη οπτική που δημιουργεί η σκέψη μας, προσγειωθούμε στην ανώμαλη πραγματικότητα, με το δάσος από σιδερένιους στύλους, να μας περιστοιχίζουν δίκην εικονικής φυλακής, την πληθώρα από τις αντιαισθητικές ταμπέλες πολλές φορές άχρηστες που δεν εξυπηρετούν το σκοπό τους και κανείς δεν τις έχει απομακρύνει. Η παρωχημένη αισθητική με την κυριαρχία κάθε λογής απορριμάτων να δεσπόζει σε κάθε μας βήμα. Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!
Ισως αυτό που τελικά μας σώζει είναι η φυγή. Αυτό που καταφέρνει ο κάθε ένας από μας όταν αποσύρεται και εστιάζει στο σημείο αναμέτρησης με τον εαυτό του εκεί που εγκαταλείπεται να παρασυρθεί με την ασφάλεια του παρατηρητή. Ισως τούτο είναι που μας εξοπλίζει με την απαιτούμενη υπομονή στην επίθεση του ευτελούς. Ισως η ενέργεια που μας φορτίζει μέσα από αυτή τη διαδικασία να είναι το προκάλυμμα και η ασπίδα προστασίας, η ελάχιστη δόση αντοχής για την επιβίωση.

Εκκληση βοήθειας

Χθές έλαβα το ακόλουθο email και σας το παραθέτω ως έχει
Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι Φυλακών Πατρών

Αξιότιμοι κύριοι,

συγχωρήστε μας που δεν δίνουμε τα ονόματα μας και αυτό για να μην μετατεθούμε εκδικητικά "λόγω υπηρεσιακών αναγκών", δεν σημαίνει όμως ότι περιγράφουμε παρακάτω δεν είναι αλήθεια. Είμαστε αναγκασμένοι μετά από τόσο καιρό που δεν λύνονται τα προβλήματα μας, να τα δημοσιοποιήσουμε, όχι για να "αποκαλυφθεί" ένα ακόμη σκάνδαλο αλλά για ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ καθαρά λόγους.



Είμαστε νέοι εργαζόμενοι στο χώρο της Κλειστής Φυλακής Πατρών, άνθρωποι που όλοι μας έχουμε κάνει σπουδές, κύρια στην Ανωτέρα εκπαίδευση, και πού λόγω της υποαπασχόλησης και της ανεργίας υποβάλαμε τα χαρτιά μας εδώ και ένα χρόνο και προσληφθήκαμε ως Σωφρονιστικοί υπάλληλοι στη Πάτρα.

Δεν περιμέναμε να βρούμε μια τέτοια κατάσταση, γιατί όλοι μας λίγο η πολύ και σε εργοστάσια έχουμε δουλέψει και τετραωρίτες κ.λ.π.

Παρόλο που είμαστε τελείως ανεκπαίδευτοι και προσπαθούμε με βάση το συναίσθημα να βοηθήσουμε στην καθημερινή διαβίωση των κρατουμένων (γιαυτό ότι και εάν έκαναν, πάνω από όλα είναι άνθρωποι που χρίζουν τουλάχιστον το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων.



Εμείς ως εργαζόμενοι εκτός ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε από την ΜΟΝΙΜΗ (που ούτε κτήνη δεν μπορούν να υποφέρουν) δυσωδία, να κάνουμε κυριολεκτικά ¨σλάλομ¨ ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σε ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς, το χειρότερο όμως όλων είναι το μεσαιωνικό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ωράριο εργασίας, δηλαδή να μην παίρνουμε ΟΥΤΕ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. Κάτι που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο εργασιακό χώρο. Αυτό φυσικά δεν υπόκειται σε αποφάσεις της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).



Αν και παλιότεροι συνάδελφοι, καταθέσαν υπόμνημα στον προϊστάμενο Αρχιφύλακα για να βελτιωθεί το ωράριο, η απάντηση ήταν η πλήρης απαξίωση και αδιαφορία. (λες και είμαστε σκλάβοι)

Φανταστείτε λοιπόν εργαζόμενους που πρέπει καθημερινά να πρέπει να εξυπηρετούν πάνω από 800 κρατούμενους, και κάθε περίπτωση να χρήζει ξεχωριστής σημασίας, εμείς να είμαστε σε κατάσταση συνεχούς κούρασης, γιατί απλά ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ η τοπική διεύθυνση και αρχιφυλακείο.



Ότι υπάρχει όχι απλώς υπερκάλυψη στους χώρους κράτησης δεν αποτελεί, δυστυχώς είδηση, το ότι οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 η 12 σε χώρους για 5 άτομα, εάν δεν είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ τότε πως αλλιώς να χαρακτηρισθεί? Αυτό βέβαια έχει να κάνει με αποφάσεις της Κεντρικής Διοίκησης που ελπίζουμε σε λίγο καιρό θα βελτιωθεί με τη λειτουργία των νέων καταστημάτων.



Το ότι δίνεται ΕΝΑ ρολό χαρτί τουαλέτας σε κάθε κρατούμενο ΤΟ ΜΗΝΑ έχει να κάνει με αποφάσεις της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας).

Το ότι δεν λειτουργεί κανένα πρόγραμμα εκμάθησης η σεμινάριο η σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, ποιός φταίει γι αυτό?

Το ότι δεν πλένονται οι κοινόχρηστοι χώροι (προαύλια κρατουμένων) με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη βρώμα που ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει, αυτό έχει να κάνει με αδιαφορία της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας). (τηλ. 2610 647254, 2610 647253)

Οι ακαθαρσίες που έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνέπεια της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίμματα, με συνδυασμό είτε με τις υψηλές θερμοκρασίες είτε με την συνεχή υγρασία, δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο δυσωδίας αλλά για αρρώστιες που και λόγω του υπερπληθυσμού που από τη μια στιγμή στην άλλη θα δημιουργήσουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΔΥΜΙΕΣ.

Η μη ύπαρξη κάδων μέσα στη φυλακή εάν δεν είναι θέμα της Τοπικής Διεύθυνσης (Διευθυντής και Αρχιφύλακας) τότε ποιανού είναι?

Εάν συλλογιστείτε ότι καθημερινά δύο φορές την ημέρα πετάγονται όγκοι σκουπιδιών, για 24 κάδους και πλέον, από ένα χώρο που "φιλοξενεί" πάνω από 800 άτομα (ένα κανονικό χωριό δηλαδή), χωρίς να γίνεται έστω υποτυπωδώς ανακύκλωση του χαρτιού και μετάλλου, φανταστείτε τι σπατάλη γίνεται? κάτι που αδιαφορεί τελείως η Τοπική Διεύθυνση.





Αξιότιμοι κύριοι,

των Μέσων Ενημέρωσης ελπίζουμε και σας ζητάμε να βοηθήσετε, έστω με την δημοσιοποίηση, αυτών των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι Κ.Φ.Πατρών



υ.γ. Να μας συγχωρήσετε γιατί δεν δίνουμε τα ονόματα μας αλλά η μόνη αλήθεια είναι ότι ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ με όλη τη σημασία της λέξης να μην βρεθούμε "λόγω υπηρεσιακών αναγκών" μετατιθέμενοι εκδικητικά.

Δυστυχώς στην υπηρεσία μας ισχύει "ότι δεν ακούγεται σημαίνει ότι λειτουργεί καλά" και άρα το Υπουργείο θεωρεί ότι η τοπική διεύθυνση (Διευθυντής -Αρχιφύλακας) δουλεύει καλά, όσο δεν υπάρχουν παράπονα.



ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

στις φυλακές δεν ζούν σκλάβοι, δεν εργάζονται σκλάβοι

ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε

6 σημεία για τα Ιντερνετ καφέ

...Χωρίς έλεγχο και χωρίς περιορισμούς, ακόμα και χωρίς την έγκριση των γονιών τους, ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα μπορούν οι ανήλικοι να επισκέφτονται τα Ιντερνετ καφέ, αφού δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να καθορίζει τις ιδιαιτερότητες πρόσβασης των παιδιών σε αυτά.


Τους κινδύνους για την ψυχική και σωματική υγεία των ανηλίκων επισήμαναν χθες σε κοινή σύσκεψη 21 φορείς που ασχολούνται με θέματα παιδιών και εφήβων υπό την ομπρέλα του Συνηγόρου του Παιδιού, του υποίου πρωτοβουλία ήταν και η χθεσινή συνάντηση.Ο Συνήγορος του Παιδιού κ. Μόσχος τόνισε χθες ότι είναι αντίθετος σε μια γενική απαγόρευση της πρόσβασης των ανηλίκων στα Ιντερνετ καφέ, αφού κάτω από προϋποθέσεις αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί θετικά για την εκπαίδευση, την επικοινωνία, την ενημέρωση και την ψυχαγωγία τους, όμως πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα προστασίας. Και οι 21 φορείς συμφώνησαν κατάρχην στη θέσπιση έξι σημείων για την προστασία των παιδιών, που είναι:

1. Να καθιερωθεί υποχρεωτικά και να ζητείται η έγγραφη-έγκριση των γονιών για τα παιδιά που πηγαίνουν σε Ιντερνετ καφέ και είναι κάτω των 14 ετών.

2. Να απαγορεύεται η επίσκεψη παιδιών κάτω των 16 ετών σε Ιντερνετ καφέ μετά τα μεσάνυχτα.

3. Να καθιερωθεί σύστημα χρονοχρέωσης για ανηλίκους, που θα καθορίζει μέγιστο χρόνο χρήσης υπηρεσιών Ιντερνετ την ημέρα.

4. Να θεσμοθετηθεί ειδική διαδικασία που θα ελέγχει αν τηρείται η νομιμότητα στα καταστήματα Ιντερνετ καφέ.

5. Να καθιερωθούν κριτήρια και να πιστοποιηθούν τα καταστήματα που θα είναι φιλικά στα παιδιά και θα διαθέτουν φίλτρα, θα απαγορεύουν το κάπνισμα, θα αυτοδεσμεύονται μέσω κώδικα δεοντολογίας και θα υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένος ενήλικος που θα επιβλέπει τους ανήλικους.

6. Να υπάρξει εκστρατεία ενημέρωσης με ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ ιδιαίτερα για τα μέτρα που θα παρθούν.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/10/2008

Καταρρέει το Κρατικό Νικαίας

SOS εκπέμπει το Γενικό Κρατικό Νικαίας. Οι γιατροί του νοσοκομείου αναμένεται να πραγματοποιήσουν σήμερα νέα γενική συνέλευση για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τις τραγικές ελλείψεις σε νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό.

Εκπνέει άλλωστε και η διορία που έχουν δώσει στους αρμόδιους, στο υπουργείο Υγείας, για να ενισχύσουν άμεσα με προσωπικό το νοσοκομείο και να εμποδίσουν τη λειτουργική του κατάρρευση. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε οι γιατροί ενδεχομένως να αναγκαστούν -υπάρχει ως σκέψη- να προβούν σε αναστολή της λειτουργίας του νοσοκομείου από 1η Νοεμβρίου.

Ο χειρουργικός τομέας, πάντως, έχει ήδη αποφασίσει την αναστολή λειτουργίας των χειρουργείων εάν έως το τέλος Οκτωβρίου δεν έχει επιλυθεί το πρόβλημα της στελέχωσης σε προσωπικό. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν μόνο 5 από τις 12 χειρουργικές τράπεζες.

Οπως μας εξηγεί ο Πάνος Παπανικολάου επιμελητής νευροχειρουργός, μέλος της 5μελούς της ΕΙΝΑΠ και εκλεγμένος εκπρόσωπος των γιατρών στη διοίκηση του νοσοκομείου, οι κλινικές και τα εργαστήρια λειτουργούν οριακά. Το κέντρο αιμοδοσίας που εξυπηρετεί περίπου 10 νοσοκομεία και ολόκληρο το Ωνάσειο έχει ήδη περικόψει το ωράριο λειτουργίας του, ενώ το καινούργιο κτίριο για το τμήμα επειγόντων περιστατικών και τα ακτινοδιαγνωστικά εργαστήρια, που παραδόθηκε από τον Ιούνιο του 2004, παραμένει κλειστό. Ενας λόγος γι' αυτό είναι η έλλειψη προσωπικού και ένας δεύτερος ότι καθυστερεί η εγκατάσταση του νέου αξονικού τομογράφου. Τα υπόλοιπα μηχανήματα, βέβαια, γιατί είναι πλήρως εξοπλισμένο, παραμένουν σε αχρησία.

«Η κατάσταση είναι τραγική, τονίζει ο κ. Παπανικολάου. Ηδη από τον Μάρτιο του 2008 βλέπαμε το πού πάει η κατάσταση και είχαμε εκπέμψει σήμα κινδύνου. Βλέπαμε να φεύγει προσωπικό και να μην έρχονται άλλοι και είχαμε ζητήσει (ο διευθυντής της ιατρικής υπηρεσίας, ο πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου και η πενταμελής επιτροπή της ΕΙΝΑΠ) εγγράφως και με φαξ επείγουσα συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Ακόμη περιμένουμε απάντηση. Κρύβονται».

Σε κάποιο άλλο σημείο της κουβέντας μας θα πει: «Εχουν φτάσει στα αυτιά μας φήμες που λένε ότι συγκεκριμένοι υψηλόβαθμοι παράγοντες του υπουργείου Υγείας θεωρούν ότι η άνοδος του επιστημονικού επιπέδου του ιατρικού έργου του νοσοκομείου (π.χ. η διενέργεια λεπτών χειρουργικών επεμβάσεων, επεμβατική καρδιολογία, λοιμωξιολογία, διαβητολογία κ.ά.) δρα ανταγωνιστικά με μεγάλα ιδιωτικά κέντρα που ήδη δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά ή θέλουν τώρα να δραστηριοποιηθούν. Γι' αυτό θέλουν να ψαλιδίσουν το νοσοκομείο. Δεν θέλω να πιστέψω ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να εξηγήσω μόνο από τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική την κατάσταση των νοσοκομείων -κάτι παραπάνω πρέπει να συμβαίνει. Μακάρι πάντως να διαψευστούν οι φήμες».

Η ΕΙΝΑΠ αποφάσισε να προσφύγει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία...

«Πρόκειται για μια συμβολική ενέργεια που δείχνει ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και επιστρατεύουμε και νομικά μέτρα για να προστατεύσουμε τους ασθενείς από τους κινδύνους που δημιουργούν οι ελλείψεις σε προσωπικό».

Υπάρχει κίνδυνος για τους ασθενείς;

«Αυτή τη στιγμή είμαστε στην άκρη του γκρεμού. Το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό με υπερπροσπάθεια έχει τα δυο πόδια του στην άκρη του γκρεμού και κρατάει τους ασθενείς που έχουν ήδη γλιστρήσει. Σε λίγο, αν φύγουν τα δικά μας πόδια, καταλαβαίνετε τι θα συμβεί. Δεν πάει άλλο...». *

Η πείνα σήμερα

...Εχουν περάσει περίπου 30 χρόνια από τότε που ο Νιλ Γιανγκ «έκαψε τις πιστωτικές του κάρτες για καύσιμο», αλλά κανείς τότε δεν φανταζόταν ότι σήμερα θα καίγαμε τα τρόφιμα του αναπτυσσόμενου κόσμου για τον ίδιο λόγο.

Τη στιγμή που όλα τα ΜΜΕ μας θεωρούν τουλάχιστον μεγαλομετόχους και μάς ανακοινώνουν δυσθεώρητα ποσά που έπεσαν στο βωμό του άπληστου πλουτισμού και όσοι ζούμε στον αναπτυγμένο κόσμο κινδυνεύουμε από ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή ή μάλλον την παχυσαρκία, όπως είναι οι καρδιοπάθειες, το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι και ποιον ενδιαφέρει που ο ένας στους τέσσερις κατοίκους αυτού του πλανήτη, 1,7 δισεκατομμύριο άνθρωποι, στερούνται βασικών διατροφικών ειδών, ενώ περίπου 950 εκατομμύρια άνθρωποι κοιμούνται νηστικοί... Το πρόβλημα όμως της διατροφής που αναμένεται να μας απασχολήσει σοβαρά στα επόμενα χρόνια, όπως εκτιμούν οι διεθνείς οργανισμοί και όχι ευκαιριακά λόγω ακόμη μιας παγκόσμιας ημέρας, δεν είναι καθόλου λυμένο και στις βιομηχανικές χώρες στις οποίες αντιστοιχεί μια Ελλάδα πεινασμένων: λίγο πάνω από δέκα εκατομμύρια. Διαφορετικά πού θα διέθεταν τα «απαλλοτριωμένα» τους αγαθά οι «Ρομπέν των σουπερμάρκετ»...

Χρόνια ασιτία

Η χρόνια πείνα που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους δεν είναι μόνο επίμονη αλλά και διαδεδομένη:

* Στην υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται το 13% του πληθυσμού στον αναπτυσσόμενο κόσμο και το 25% των υποσιτιζόμενων ανθρώπων. Είναι η αναπτυσσόμενη περιοχή με τη μεγαλύτερη αναλογία των ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνια πείνα: ο ένας στους τρεις. Σε 14 χώρες της περιοχής, πάνω από το 35% του πληθυσμού υποφέρει από χρόνια πείνα. Την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Ενδεικτικά στο Κονγκό ο αριθμός των υποσιτιζόμενων τριπλασιάστηκε: από 12 εκατομμύρια στις αρχές του '90, σε 36 εκατομμύρια το 2003.

* Στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού ωκεανού κατοικεί το 68% του πληθυσμού του αναπτυσσόμενου κόσμου και το 64% των ανθρώπων που υποσιτίζονται. Εδώ βρίσκεται και η Ινδία, με το μεγαλύτερο αριθμό υποσιτιζόμενων ανθρώπων στον κόσμο: πάνω από 210 εκατομμύρια ανθρώπους.

Η πείνα ήδη υπονομεύει και το μέλλον των πιο φτωχών χωρών: για παράδειγμα, στη Σιέρα Λεόνε -τελευταία στην κατάταξη των 177 χωρών του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης του ΟΗΕ- 46 εκατομμύρια άνθρωποι ή ο μισός πληθυσμός της θεωρείται υποσιτισμένος. Το 86% των παιδιών κάτω των 5 ετών πάσχουν από αναιμία, εξαιτίας της κακής διατροφής, ενώ πάνω από το ένα τέταρτο των νεογέννητων δεν επιβιώνουν μέχρι τα πέντε τους χρόνια.

Πρόσφυγες

Το διατροφικό πρόβλημα έχει ήδη προκαλέσει τους «πρόσφυγες της πείνας», φτωχούς ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, που φεύγουν από τους τόπους τους σε αναζήτηση τροφής, ενώ εκτιμάται ότι η κρίση θα συνεχιστεί καθώς είναι πολλοί οι παράγοντες που το υποδαυλίζουν: η αύξηση στις τιμές των τροφίμων, η αυξανόμενη χρήση των αγροτικών προϊόντων για βιοκαύσιμα, που σπρώχνει τους φτωχότερους του πλανήτη στον υποσιτισμό προκειμένου οι πλέον εύποροι να καίνε την τροφή τους για να κινούν τα οχήματά τους, οι ακριβότερες μεταφορές και φυσικά η περιβαλλοντική επιδείνωση που καθιστά υπογόνιμες αρκετές περιοχές.

Σύμφωνα με έρευνα της Action Aid (Bread and Butter solutions), την οποία δημοσιοποίησε πριν από λίγες μέρες, το 70% των υποσιτιζόμενων ανθρώπων του κόσμου ζουν σε 13 χώρες και λαμβάνουν μόλις το 40% της βοήθειας για τη γεωργία. Κι εδώ ξεκινούν οι ευθύνες, ή μάλλον η αναλγησία των κοινωνών της ευμάρειας, καθώς:

* Η παγκόσμια βοήθεια για αγροτική ανάπτυξη στις φτωχότερες χώρες έχει μειωθεί σημαντικά την τελευταία 20ετία (1982-2002): κατά 85% οι πολυμερείς χορηγίες, κατά 40% οι διμερείς, από το 17% στο 3% η διεθνής αναπτυξιακή βοήθεια και από το 25% στο 6% η ευρωπαϊκή βοήθεια. Στην Αφρική η μείωση της βοήθειας για τη γεωργία μειώθηκε πάνω από 80% την τελευταία 25ετία.

* Οι πλούσιες χώρες κατευθύνουν τη βοήθειά τους ανάλογα με τα συμφέροντά τους και όχι τις ανάγκες των φτωχών χωρών, κερδίζοντας από τις τιμές στα γεωργικά προϊόντα. Στην καρδιά άλλωστε της επισιτιστικής κρίσης βρίσκονται οι στρατηγικές των πλούσιων χωρών με τις οποίες κατορθώνουν να πωλούν φτηνά στις ξένες αγορές τα προϊόντα τους (ντάμπινγκ), αλλά και το σύστημα επιδοτήσεων των παραγωγών τους που ουσιαστικά εξοστρακίζει τις παραγωγικές προσπάθειες των αναπτυσσόμενων χωρών, εξαναγκάζοντάς τες να εξαρτώνται από τις εισαγωγές τροφίμων αντί να ενθαρρύνεται η εγχώρια παραγωγή.

Κέρδη

* Την ίδια στιγμή που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές πετυχαίνουν ασύστολα κέρδη από τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, οι παραγωγοί και καταναλωτές του Τρίτου Κόσμου εξαθλιώνονται. Με την εξαίρεση των Αργεντινής, Βραζιλίας και Ταϊλάνδης, το ισοζύγιο του αγροτικού εμπορίου στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει καταρρεύσει: από το πλεόνασμα της τάξης των 4,8 δισ. δολαρίων το 1970 έφτασε στο έλλειμμα της τάξης των 49 δισ. δολαρίων το 2004. Συνακόλουθα το εμπόριο τροφίμων σε αυτές τις χώρες έπεσε το ίδιο διάστημα από το πλεόνασμα των 2,4 δισ.δολαρίων στο έλλειμμα των 28,7 δισ. δολαρίων το 2004.

* Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε. πλήττει και με άλλους τρόπους τις φτωχές χώρες: τη χρήση γης για την παραγωγή βιοκαυσίμων αντί για τρόφιμα. Η επιμονή για αύξηση των βιοκαυσίμων στο 10% μέχρι το 2020 θα επιφέρει τη μετατροπή του 2,5% της παγκόσμιας παραγωγής δημητριακών και του 19% του φυτικού λαδιού με αντίστοιχη αύξηση της τιμής τους κατά 4% και 24%. Καθώς στον αναπτυσσόμενο κόσμο τα τρόφιμα κοστίζουν ακόμη και το 70-80% του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών, οι αυξήσεις στις τιμές που θα προκαλέσουν οι επιδοτούμενες αλλαγές στη γη και τις καλλιέργειες αντιπροσωπεύουν μια σοβαρή απειλή στο δικαίωμα για τροφή εκατομμυρίων φτωχών του κόσμου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι και η ίδια η επιτροπή τροφίμων του ΟΗΕ, την ίδρυση της οποίας γιορτάζουμε σήμερα, ζήτησε στις αρχές Οκτωβρίου από την Ε.Ε. να αλλάξει τη θέση της για αυξήσεις στην παραγωγή βιοκαυσίμων, επειδή έχουν συμβάλει στην αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και συνακόλουθα της πείνας στις φτωχές χώρες. Οι επιδοτήσεις στην παραγωγή βιοκαυσίμων τις έχει καταστήσει επικερδέστερες για τους φτωχούς αγρότες, μετατόπιση που έχει οδηγήσει στην παγκόσμια έλλειψη τροφίμων.

* «Καύσιμο για την κρίση στα τρόφιμα» και όχι λύση θεωρείται και η παραγωγή μεταλλαγμένων: Για παράδειγμα στην Παραγουάη η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένης σόγιας καλύπτει σήμερα περισσότερο από το μισό των καλλιεργούμενων εκτάσεων, με αποτέλεσμα περίπου 100.000 μικροί ακτήμονες να έχουν εκδιωχθεί από τη γη τους. Οσο επεκτείνεται η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένης σόγιας το ποσοστό του πληθυσμού που ζει στη φτώχεια έχει αυξηθεί από 33,9% το 2000 σε 39,2% το 2005. *

Γεμάτη ακατάλληλα προιόντα η αγορά

...Συνολικά 890 καταγγελίες για ακατάλληλα τρόφιμα μέσα σε ένα χρόνο κατέγραψε το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών (ΕΛΚΕΚΑ), με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Διατροφής.

Το ΕΛΚΕΚΑ με ανακοίνωσή του τονίζει ότι οι Έλληνες καταναλωτές αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα με την ασφάλεια των τροφίμων και την ποιότητα διατροφής κάτι το οποίο οφείλεται στην έλλειψη πολιτικής από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών κάνει λόγο για απουσία σχεδόν όλων των ελεγκτικών μηχανισμών στην παραγωγή και την αγορά, τονίζοντας ότι οι μηχανισμοί αυτοί δεν στελεχώνονται από ικανοποιητικό αριθμό υπαλλήλων και είναι πολυκερματισμένοι.

Αναφέρεται, επίσης, σε έλλειψη ενημέρωσης, εκπαίδευσης και πληροφόρησης των καταναλωτών, με αποτέλεσμα τα Ελληνόπουλα να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην ΕΕ στην παχυσαρκία, να αυξάνονται τα ταχυφαγεία και οι αγρότες να κάνουν αλόγιστη χρήση ποσότητας φυτοφαρμάκων.

Καταγγέλλει μάλιστα εταιρείες τροφίμων που διαφημίζουν προϊόντα με διατροφικούς ισχυρισμούς χωρίς να αποδεικνύονται ιατρικά, ενώ γίνεται λόγος και για προϊόντα στα οποία υπάρχουν ετικέτες χωρίς να αναγράφονται βασικά στοιχεία.

Το ΕΛΚΕΚΑ κάνει λόγο τέλος και για την ακρίβεια, η οποία, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, οδηγεί τους Έλληνες να αγοράζουν φθηνά και αμφίβολης ποιότητας προϊόντα.

ΕΝΑΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Υπάρχουν πόρτες για να μπεις σε μια ιστορία. Να πιάσεις τα γεγονότα από την αρχή, τη μέση ή το τέλος. Να παρακολουθήσεις την ιστορία μέσα από τα μάτια ενός δευτεραγωνιστή και όχι του κεντρικού ήρωα Να τη γράψεις σε τρίτο πρόσωπο.
Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερος ο τρόπος της αφήγησης ή της συμμετοχής. Μέσα από ιστορικά γεγονότα ή από κινηματογραφική παρουσίαση.
Καταλήγω σε ένα συμπέρασμα. Από όποια πόρτα κι αν θα μπεις το σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθείς. Με τόσες ανατροπές, με τόσα αναπάντεχα και παραστατικά γεγονότα, αυτό που αναδύεται είναι ένα σημαντικό κείμενο που σε παρασύρει στο πέρασμά του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και ανακυκλώνεται κάθε τόσο, και ο πρωταγωνιστής ακολουθεί καρτερικά. Είναι η ιστορία της καθημερινότητας, μιας ρεμβώδους αναπόλησης της χαμένης χαλαρότητας. Αλλά να μην σας κουράζω άλλο.
Μιλάω για την επαναφορά μετά την ανώμαλη προσγείωση στην στυγνή πραγματικότητα.
Το καλοκαίρι πέρασε ανεπιστρεπτί, και κάθε ένας από εμάς αντικατέστησε τη χαλαρότητα, με τη βαρβαρότητα της απότομης προσαρμογής σε μια παγκόσμια πραγματικότητα, θύμα της κρίσης, και αμέτοχος παρατηρητής των εξελίξεων. Μια πραγματικότητα που χρειάζεται πολύ προσπάθεια για κατανόηση.
Παραλλάσσοντας τον στίχο του Μπρεχτ «κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου», «μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε». Οι σκέψεις που διατυπώνονται εδώ συγκροτούν μια δοκιμή προσέγγισης του σημαντικότερου ίσως προβλήματος των ημερών μας. Απαξίωση, ένδεια προοπτικής και οραμάτων, εκ των ένδον άδειασμα του περιεχομένου της, είναι μερικά από τα συμπτώματα της ενδημικής παθογένειάς της.
Σε περιόδους παρακμής, παίρνεις μόνος σου την πρωτοβουλία και την ευθύνη. Φυσικά αντιστέκεσαι και προελαύνεις. Οσο για την κατεύθυνση ίσως σήμερα το ρίσκο της επιλογής να είναι οτι πιο πρωτοποριακό. Κάπως έτσι γεννιούνται νέα πράγματα και νέες αξίες. Ο ενεργός πολίτης είναι ο σημαντικός πολίτης. Η δική του αφύπνιση ίσως είναι σήμερα η ελπίδα τού αύριο. Αλλά χρωστά να ανταποκριθεί στην προτροπή του ποιητή: "Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"! Αλλιώς δεν θα προλάβει. Θα τον προλάβει η φθορά...».

Ένας ιδιόμορφος «τρίτος κόσμος» γεννιέται στην Ελλάδα

Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, 16 Οκτωβρίου, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία!

Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.

Τα στοιχεία αυτά της Κάπα Research, ήρθαν να προστεθούν στις απόψεις που υιοθετούνται από όλο και περισσότερους, περί αφανισμού της μεσαίας τάξης αφ' ενός και εφ' ετέρου περί δημιουργίας γενεών, με σημαιοφόρους στην ιδιόμορφη αυτή «παρέλαση» τους σημερινούς 30ντάρηδες, που -σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στην Ελλάδα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- δεν περιμένουν η ζωή τους να είναι καλύτερη από αυτή των γονιών τους.

Πολλοί μάλιστα, προεξοφλούν ότι θα είναι χειρότερη, αφού η απόκτηση σπιτιού, η δημιουργία «κομποδέματος» για μια δύσκολη ώρα και πολλά ακόμη αυτονόητα για τις παλαιότερες γενιές, αποτελούν για αυτούς «όνειρα θερινής νυκτός». Το μόνο για το οποίο μπορούν να είναι «περήφανοι» είναι ότι η «γενιά των 700 ευρώ», αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης για τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους. Όλοι αναρωτιούνται πώς τα καταφέρνουν!

Για την επίλυση της -ομολογουμένως δύσκολης- εξίσωσης δίνεται ως δεδομένο ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών ανήλθε στα 89,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 37,3 δισ. αφορούν καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες. Ακόμη, αναφέρεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι αυτόχειρες, που βρίσκονται στην ηλικιακή κλίμακα 25-45 αποτελούν κάθε χρόνο το 38-40% του συνόλου των αυτοκτονιών. Η αυτοκτονία είναι παγκοσμίως η τρίτη αιτία θανάτου στις ηλικίες από 15 έως 34 χρόνων, αλλά η πλειοψηφία τους αφορά ενηλίκους, προσθέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.

Εκτός του 1/3 των απόλυτα φτωχών, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των σχετικά φτωχών, εξηγούν οι ειδικοί. Γιατί μπορεί ένα εισόδημα άνω των 470 ευρώ να απορρίπτει κάποιον από τη «λίστα φτωχών», δε του εξασφαλίζει όμως τα απαραίτητα για την κάλυψη των -βασικών- αναγκών.

Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, προειδοποιούν οι ειδικοί για κοινωνικά θέματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνδικάτων και επιστημονικών φορέων. Μιλούν για «τέλος εποχής», δημιουργία «ιδιόμορφου τρίτου κόσμου» και «νέας τάξης νεόπτωχων».

Ομοφώνως υποστηρίζουν ότι αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες και ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Επιδόματα εξευτελιστικά, που απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση, χαρακτηρίστηκαν από κάποιους.

Τέλος, προτείνουν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.

Έρευνα: Αργυρώ Π. Τσατσούλη

Οι χρυσές καρμανιόλες

...Καζάνι που σιγοβράζει είναι οι οδηγοί μετά τις νέες αυξήσεις στα διόδια στην Αθηνών-Πατρών, τον εθνικό δρόμο με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία, που ειδικά ώς την Κόρινθο φτάνει κατά μέσο όρο τις 40.000 οχήματα την ημέρα. Οι αναπροσαρμογές, όπως και στο υπόλοιπο εθνικό οδικό δίκτυο που ισχύουν από τις αρχές Απριλίου, προβλέπονται από τις συμβάσεις που υπέγραψε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με τις αναδόχους κοινοπραξίες και ακολουθούν την αρχή: πρώτα αυξήσεις και ακολουθούν τα έργα. Μάλιστα, με μικρές παραλλαγές σε κάθε σύμβαση, προβλέπονται και νέες αυξήσεις από τον Ιανουάριο...

Η πρώτη «κρυάδα» για τους οδηγούς της Αθηνών-Πατρών ήρθε στην έξοδο του Σαββατοκύριακου. Λίγο πριν από τους σταθμούς πληρωμής, φωτεινές πινακίδες τους πληροφορούσαν ότι ισχύουν οι νέες τιμές και αμέσως μετά έπαιρναν μια γεύση από τις ουρές αναμονής, καθώς πολλοί οδηγοί δεν είχαν προλάβει να ενημερωθούν, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία δυσκολεύονταν από την τιμή των 2,80 ευρώ και περίμεναν ρέστα. Τα «σχολιανά» τους άκουγαν καρτερικά οι υπάλληλοι των διοδίων, που ήταν αναγκασμένοι και να εύχονται ευγενικά «καλό ταξίδι».

Οι αντιδράσεις ήταν ιδιαίτερα έντονες στους σταθμούς διοδίων που εξυπηρετούν την Κορίνθου-Πατρών. Επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν, αλλά η κίνηση σε αυτό το κομμάτι ήταν σαφώς μικρότερη, καθώς πολλοί οδηγοί προτίμησαν να πάνε από την παλιά εθνική, κάνοντας τη δική τους μικρή αντίσταση στις παράλογες αυξήσεις.

«Είναι καρμανιόλα», μας είπε ο Μάνος Δαφέρμος, οδηγός από την Αχαΐα, που μόλις είχε επιτεθεί φραστικά στον υπάλληλο των διοδίων του Ζευγολατιού. Ενημερώνεται από τα μπλογκ και ετοιμάζεται να δώσει τη δική του απάντηση στις παράλογες αυξήσεις με χάπενινγκ που οργανώνονται. «Είναι ένας δρόμος που και τον καλό καιρό δεν δικαιολογούσε διόδια. Η κοινοτική Οδηγία αναφέρει ότι για να μπουν διόδια, ο δρόμος θα πρέπει να πληροί ορισμένες προδιαγραφές ασφαλείας», προσθέτει. Η εικόνα θα γίνει ακόμα δύσκολη σε έναν χρόνο, που θα αρχίσει η συνύπαρξη κυκλοφορίας και εργοταξίων, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του ο νέος δρόμος θα κατασκευαστεί στα ίχνη του σημερινού.

Τα στοιχεία τον επιβεβαιώνουν: Στα 120 χλμ. μόνον στα 23 υπάρχουν στηθαία ασφαλείας και έχουν εντοπιστεί 20 επικίνδυνα σημεία, που σημαίνει ότι παραμονεύει μια παγίδα κάθε τρία χιλιόμετρα! Από την Κορίνθου-Πατρών περνούν κατά μέσο όρο 20.000 οχήματα την ημέρα, από τα οποία το 25% είναι φορτηγά. Πριν από την αύξηση οι οδηγοί πλήρωναν πάνω από 80.000 ευρώ την ημέρα, χωρίς να γίνονται εδώ και χρόνια έργα συντήρησης. Στην αρχή του χρόνου και ενώ είχαν χάσει 14 άτομα τη ζωή τους μέσα σε 60 ημέρες, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ βελτίωσε τον ασφαλτοτάπητα σε ορισμένα σημεία, ενώ πρόσφατα η ανάδοχος κοινοπραξία ενημέρωσε ότι εφάρμοσε μια νέο μέθοδο για να αυξήσει την ασφάλεια του οδοστρώματος, που ήταν κάτω από τις προδιαγραφές ασφαλείας.

Η αιτία γι' αυτές τις αυξήσεις, όπως και οι προηγούμενες στα υπόλοιπα κομμάτια του εθνικού δρόμου (Αθηνών-Λαμίας-Θεσσαλονίκης, Κορίνθου-Τρίπολης), που ισχύουν από τις αρχές Απριλίου, είναι οι συμβάσεις παραχώρησης για τους νέους αυτοκινητόδρομους για τις οποίες ο κ. Σουφλιάς δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει υπερήφανος. Οι ανάδοχοι αναλαμβάνουν την είσπραξη διοδίων πριν να αρχίσουν τα έργα και θα έχουν την εκμετάλλευση για 30 χρόνια, όπως και τα έσοδα από σταθμούς εξυπηρέτησης που έχουν δικαίωμα να κατασκευάσουν σε επιλεγμένες θέσεις. Αν η κυκλοφορία αποδειχθεί μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, οι κοινοπραξίες είναι υποχρεωμένες να καταβάλουν στο Δημόσιο μέρος των εσόδων τους. Να σημειωθεί ότι στην περίπτωση της Αττικής οδού ο χρόνος παραχώρησης είναι 18 χρόνια, προβλέπεται όμως ότι θα περιέλθει στο Δημόσιο νωρίτερα όταν η κοινοπραξία φθάσει απόδοση 11,2% στα ίδια κεφάλαια που έχει επενδύσει στο έργο.

Η σιωπή των βιβλίων

O Aύγουστος είναι ένας σημαντικός μήνας του χρόνου. Βοηθά πολύ στην αποδόμηση της καθημερινότητας και του φόρτου που μας έχει επιβάλει το άγχος του επιούσιου.
Μετά από συνειδητή επιλογή βρέθηκα στο εξωτερικό με την οικογένειά μου αναζητώντας ένα καλοκαίρι διαφορετικό, δίχως την βουή του όχλου της παραλίας. Αποφάσισα δε να αφήσω πίσω μου, κάθε τι ηλεκτρονικό, (υπολογιστή, email, κινητό), εκτός από τη φωτογραφική μηχανή.
Για το ταξίδι προμηθεύτηκα ένα δύο βιβλία με λίγες σελίδες βέβαια, για να είμαι σίγουρος ότι θα τα τελειώσω, συμπληρώνοντας έτσι τις διακοπές.
Το ταξίδι περιλάμβανε πλοίο, τρένο και αυτοκίνητο. Στον ελεύθερο χρόνο και χωρίς πίεση κατάφερα να διατηρήσω μια ισορροπία θαυμαστή και να απογαλακτισθώ από κάθε ηλεκτρονική επιρροή, πράγμα αδιανόητο στην καθημερινότητά μου. Σκεφτόμουν, πως κάπου είχα διαβάσει μια σειρά άρθρων με θέμα το τέλος της εποχής του βιβλίου!
Αναρωτήθηκα ότι η ιδέα ενός κόσμου χωρίς βιβλία φαντάζει εφιαλτική. Αλλά αν και η λογοτεχνία έχει ήδη μιλήσει για το τέλος του κόσμου και την κυριαρχία των μηχανών, δεν έχουμε προετοιμαστεί αρκετά για ένα μέλλον στο οποίο δεν θα υπάρχει αυτή η απόλαυση της επαφής με τις σελίδες, της συγκίνησης την ώρα που το κείμενο σου αποκαλύπτεται σαν ένα πολύτιμο κόσμημα.
<<Ο γραπτός λόγος θα έπρεπε να ονομαστεί είδωλο του ζωντανού>>.Ο ίδιος ο Σωκράτης επιμένει στην αξία της ζωντανής, έμψυχης γλώσσας, που συνδιαλέγεται και συνδημιουργεί, σε αντίθεση με την τετελεσμένη ύπαρξη του γραπτού λόγου.
Ωστόσο, υπάρχει μια λογική ανακολουθία σ' αυτό, διότι όλοι μας γνωρίζουμε ότι το γραπτό κείμενο πράγματι μπορεί να πυροδοτήσει άπειρες εσωτερικές συζητήσεις και δημιουργικές προοπτικές στον ιδιωτικό χώρο του υποκειμένου. Αν και το βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «απείκασμα» της ζωής και του πνεύματος, ισχνό «αντίγραφο» των αιώνιων δυνάμεων του ανθρώπου, παρά ταύτα δεν παύει να γεννά ζωή, σκέψη, συγκίνηση, διερώτηση, ζωντανά εσωτερικά γεγονότα.
Ο Ισοκράτης είναι ο πρώτος που επιβάλει τον γραπτό λόγο στη ρητορική, με το σκεπτικό ότι μόνον έτσι μπορεί να ελέγξει την «ακρίβεια» της γλώσσας Ωστόσο, ο Ιησούς είναι ο βασιλιάς της προφορικότητας. Ακολουθεί ο Παύλος, ως καταγραφέας του Λόγου με τα κείμενα των Επιστολών και οι Πατέρες της Εκκλησίας συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση, ενώ οι μοναχοί, οι στυλίτες, οι άγιοι, οι αναχωρητές εξακολουθούν να επιλέγουν την προφορικότητα. Με την ανακάλυψη της τυπογραφίας, παρουσιάζονται οι βιβλιοθήκες (ακαδημαϊκές, βασιλικές, των λογίων, των ευγενών, αργότερα οι πανεπιστημιακές και των ιδιωτών). Ετσι, η ανάγνωση γίνεται το απόκτημα της Δύσης, το «εχέγγυο» μιας πνευματικής (και ψυχικής;) ανάπτυξης.
Μόνιμη απειλή του βιβλίου, η λογοκρισία, εκεί όπου η τυραννία (του μονάρχη, του κλήρου, των συστημάτων χειραγώγησης) επιμένει να καταργεί τα δικαιώματα του πνεύματος.
Ανατρέχοντας στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, ο Στάινερ καταγράφει δύο τάσεις του γραπτού λόγου: έναν «ακραίο ποιμενισμό κι ένα άλλο ρεύμα αμφισβήτησης, συνδεδεμένο κυρίως με την ασκητική παράδοση, το οποίο θεωρούσε ότι τα βιβλία δεν μπορούν να βοηθήσουν την πάσχουσα ανθρωπότητα. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτής της δεύτερης κατηγορίας ο Τολστόι: «Το μόνο που έχει ανάγκη ένα έντιμο πνεύμα είναι μια απλοποιημένη εκδοχή του ευαγγελίου», θα γράψει, σε μια μάλλον υπερβολική προσέγγιση του πνευματικού γεγονότος της ανάγνωσης.
Αν και ο Στάινερ προτείνει τις μυθοπλασίες ως αντίδοτο στη καθημερινή ζωή, δεν γίνεται να μη σκεφτούμε ότι σήμερα το βιβλίο έχει αντικατασταθεί από την πραγματικότητα του «υπερκείμενου» στο Internet, την αναπαραγωγή βιωμάτων που δεν συνδέονται με τη συγκίνηση, την ονειροπόληση, τη διερώτηση, την αμφιβολία, τη δημιουργική ανάπλαση του κόσμου «μέσα στη σιωπή».
Μπροστά στη νέα πολιτισμική πραγματικότητα, πολλοί προλέγουν μια ζοφερή ανθρώπινη κατάσταση προετοιμάζοντάς μας για έναν κόσμο «χωρίς ψυχή», εκεί όπου η εικόνα και η «πληροφορία», η τεχνολογία και η μηχανιστική αντίληψη αντικαθιστούν τις «συγκινημένες» υπάρξεις του συγγραφέα και του αναγνώστη, καθώς και τη μυστηριακή εσωτερική ζωή που αποτελούσε κάποτε το λαμπερό τοπίο μιας πολύτιμης ιδιωτικότητας.
Η «σιωπή των βιβλίων», σήμερα, είναι επίκαιρη θυμίζοντάς σε όλους μας τις εποχές της καύσης τους, σε ένα νέο μεσαίωνα που πρέπει να μας αφυπνίσει για την αποφυγή του πλασματικού, της ισοπέδωσης, της αναγκαστικής ομοιομορφίας.
Είναι πλέον προφανές ότι οι αντιστασιακοί ξεχωρίζουν σήμερα μόνο και μόνο επειδή ξεφυλλίζουν ένα βιβλίο.

Τα 93 ελληνικά μετάλλια

AΘΗΝΑ 1896
1. Ανδρέου Ιωάννης, 2ος στα 1,200 μ.
2. Ανδριανόπουλος Νίκος, 1ος στην αναρρίχηση επί κάλω
3.Βασιλάκος Χαρίλαος, 2ος στο μαραθώνιο
4.Βερσής Σωτήρης, 3ος στη δισκοβολία
5.Γεωργιάδης Ιωάννης, 1ος στη σπαθασκία
6.Γούσκος Μιλτιάδης, 2ος στη σφαιροβολία
7.Καρακάλος Τηλέμαχος, 2ος στη σπαθασκία
8.Καρασέβδας Παντελής, 1ος στη σκοποβολή (πολεμικό όπλο)
9. Κάσδαγλης Διονύσης, 2ος στο τένις (απλό)
10. Κωλέττης Γιώργος, 2ος στην ποδηλασία (100 χλμ)
11. Κωλέττης Γιώργος, 2ος στην ποδηλασία (10 χλμ)
12. Κωνσταντινίδης Αρ., 1ος στην ποδηλασία (87 χλμ. σε δημόσιο δρόμο)
13. Λούης Σπύρος 1ος στο μαραθώνιο
14. Μαλοκίνης Γιάννης, 1ος στην κολύμβηση (100μ.)
15. Μητρόπουλος Γιάννης, 1ος στη γυμναστική (Κρίκοι)
16. Μπελόκας Σπύρος, 3ος στο μαραθώνιο
17. Νικολόπουλος Στ., 2ος στην ποδηλασία (1 στροφή)
18. Ξενάκης Θωμάς, 2ος στην ποδηλασία (2 χλμ)
19. Ξενάκης Θωμάς, 2ος στην αναρρίχηση επί κάλω
20. Ορφανίδης Γιώργος, 1ος στη σκοποβολή (πολεμικό όπλο)
21. Ορφανίδης Γιώργος, 2ος στη σκοποβολή (πιστόλι ταχύτητος)
22. Παρασκευόπουλος Γ., 3ος στην ποδηλασία (12 χλμ στίβος)
23. Παρασκευόπουλος Π., 2ος στη δισκοβολία
24. Παυλίδης Παύλος, 2ος στη σκοποβολή (πολεμικό όπλο)
25. Πεπάνος Αντώνης, 2ος στην κολύμβηση (500 μέτρα)
26. Περσάκης Γιάννης, 3ος στο τριπλούν
27. Πετροκόκκινος Δημήτρης, 2ος στο τένις
28. Πύργος Λεωνίδας, 1ος στην ξιφασκία
29. Τσίτας Γιώργος, 2ος στην ελληνορωμαϊκή πάλη
30. Φραγκούδης Γιάννης, 1ος στη σκοποβολή (περίστροφο)
31. Φραγκούδης Γιάννης, 2ος στη σκοποβολή (πολεμικό όπλο)
32. Χασάπης Σπύρος, 2ος στην κολύμβηση
33. Χωραφάς Ευστάθιος, 2ος στην κολύμβηση (100 μ)

ΣΕΝΤ ΛΙΟΥΪΣ 1904
34.Γεωργαντάς Νίκος, 3ος στη δισκοβολία (37,68μ.)
35. Κακούσης Περικλής, 1ος στην άρση βαρών (111,67κ.)

ΛΟΝΔΙΝΟ 1908
36.Δωρίζας Μιχάλης, 2ος στον ακοντισμό (51,36μ.)
37. Μεταξάς Αναστάσιος, 3ος στη βολή κατά πηλίνων δίσκων
38. Τσικλητήρας Κώστας, 2ος στο μήκος άνευ φοράς (3,225μ.)
39. Τσικλητήρας Κώστας, 2ος στο ύψος άνευ φοράς (1,55μ.)

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912
40. Τσικλητήρας Κώστας, 1ος στο μήκος άνευ φοράς (3,37μ.)
41. Τσικλητήρας Κώστας, 3ος στο ύψος ψ Φοράς (1,55μ.)

ΑΜΒΕΡΣΑ 1920
42.Βρασιβανόπουλος Αλ., 2ος στη σκοποβολή (περίστροφο-ομαδικό)
Θεοφιλάκης Ιωάννης, 2ος στη σκοποβολή (περίστροφο-ομαδικό)
Θεοφιλάκης Αλέξανδρος, 2ος στη σκοποβολή (περίστροφο-ομαδικό)
Σάππας Ιάσωνας, 2ος στη σκοποβολή (περίστροφο-ομαδικό)
Μωραϊτίνης Γιώργος, 2ος στη σκοποβολή (περίστροφο-ομαδικό)

ΠΑΡΙΣΙ 1924
43. Δημητριάδης Κωνσταντ., 1ος στην γλυπτική (Δισκοβόλος)


ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 1956
44. Ρουμπάνης Γιώργος, 3ος στο επί κοντώ (4,50μ.)

ΡΩΜΗ 1960
45.Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, 1ος στην ιστιοπλοΐα (Dragon)
Ζαϊμης Γιώργος, 1ος στην ιστιοπλοΐα (Dragon)
Εσκιτζόγλου Οδυσσέας, 1ος στην ιστιοπλοΐα (Dragon)


ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ 1968
46. Γαλακτόπουλος Πέτρος, 3ος στην ελληνορωμαϊκή πάλη (70κ.)


ΜΟΝΑΧΟ 1972
47.Γαλακτόπουλος Πέτρος, 2ος στην ελληνορωμαϊκή πάλη (74κ.)
48.
Χατζηπαυλής Ηλίας, 2ος στην ιστιοπλοΐα (finn)


ΜΟΣΧΑ 1980
49.Μυγιάκης Στέλιος, 1ος στην ελληνορωμαϊκή πάλη (62κ.)
50. Μπουντούρης Τάσος, 3ος στην ιστιοπλοΐα (Soling)
Γαβρίλης Τάσος, 3ος στην ιστιοπλοΐα (Soling)
Ραπανάκης Αρ., 3ος στην ιστιοπλοΐα (Soling)
51. Χατζιωαννίδης Γ., 3ος στην ελευθέρα πάλη (62κ.)


ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1984
52.Θανόπουλος Δημήτρης, 2ος στην ελληνορωμαϊκή πάλη (82κ.)
53. Χολίδης Χαράλαμπος, 3ος στην ελλήνορωμαϊκή πάλη (57κ.)


ΣΕΟΥΛ 1988
54. Χολίδης Χαράλαμπος, 3ος στην ελευθέρα πάλη (57κ.)


ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 1992
55. Δήμας Πύρρος, 1ος στην άρση βαρών (82,5κ.)
56. Πατουλίδου Βούλα, 1η στα 100 μέτρα με εμπόδια (12,64)


ΑΤΛΑΝΤΑ 1996
57. Δήμας Πύρρος, 1ος στην άρση βαρών (83κ.)
58. Κακιαβίλι Κάχι, 1ος στην άρση βαρών (99κ.)
59. Κακλαμανάκης Νίκος, 1ος στην ιστιοπλοΐα (mistral)
60. Κόκκας Λεωνίδας, 2ος στην άρση βαρών (91κ.)
61. Λεωνίδης Βαλέριος, 2ος στην άρση βαρών (64κ.)
62. Μπακογιάννη Νίκη, 2η στο άλμα εις ύψος (2,03μ.)
63. Μελισσανίδης Ιωάννης, 1ος στην ενόργανη γυμναστική (ασκήσεις εδάφους)
64. Σαμπάνης Λεωνίδας, 2ος στην άρση βαρών (59κ.)


ΣΙΔΝΕΪ 2000
65. Δήμας Πύρρος, 1ος στην άρση βαρών (85κ)
66. Κακιασβίλι Κάχι, 1ος στην άρση βαρών (94κ)
67. Κώστας Κεντέρης, 1ος στα 200μ (20.09)
68. Κώστας Μουρούτσος, 1ος στο Ταε κβον ντο (58κ)
69. Βίκτωρας Μήτρου, 2ος στην άρση βαρών (77κ)
70. Λεωνίδας Σαμπάνης, 2ος στην άρση βαρών (62κ)
71. Κατερίνα Θάνου, 2η στα 100μ (11.12)
72. Δημοσθένης Ταμπάκος, 2ος στην ενόργανη γυμναστική (κρίκοι)
73. Τασούλα Κελεσίδου, 2η στην δισκοβολία (65.71μ)
74. Μιρέλα Τζελίλη, 2η στον ακοντισμό (67.51μ)
75. Ιωάννα Χατζηϊωάννου, 3η στην άρση βαρών (63κ)
76. Ειρήνη Αϊνδιλή, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
Μαρία Γεωργάτου, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
Χαρά Καρυάμη, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
Ευαγγελία Χριστοδούλου, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
Κλέλια Πανταζή, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
Αννα Πολλάτου, 3η στη ρυθμική γυμναστική (ανσάμπλ)
77. Αλέξανδρος Καρντάνοφ, 3ος στην ελευθέρα πάλη (54κ)
AΘΗΝΑ 2004
78. Φανή Χαλκιά, 1η στο 400μ. μετ εμποδίων (στίβος)
79. Αθανασία Τσουμελέκα, 1η στα 20 χλμ. βάδην (στίβος)
80.Δημοσθένης Ταμπάκος, 1ος στου κρίκους (ενόργανη γυμναστική)
81.Σοφία Μπεκατώρου, Αιμιλία Τσουλφά, 1ες στα 470 (ιστιοπλοΐα)
82.Ηλίας Ηλιάδης, 1ος στο τζούντο (81κ.)
83.Νίκος Συρανίδης, Θωμάς Μπίμης, 1οι στις καταδύσεις, συγχρονισμένη 3μ.
84.Αλέξανδρος Νικολαΐδης, 2ος στο τάε κβο ντο (+80κ.)
85.Ελισάβετ Μυστακίδου, 2η στο τάε κβο ντο (67κ.)
86. Ασιλιάν Δήμητρα, Ελληνάκη Γεωργία, Καραγιάννη Ευτυχία, Καραπατάκη Αγγελική, Κοζομπόλη Βούλα, Λαρά Γιούλη, Λιόση Κική, Μελιδώνη Αντυ, Μυλωνάκη Ανθούλα, Μωραΐτη Τόνια, Μωραϊτίδου Εύη, Οικονομοπούλου Κατερίνα, Ρουμπέση Αντιγόνη, 2η θέση στο πόλο γυναικών
87. Νίκος Κακλαμανάκης, 2ος στα Mistral (ιστιοπλοΐα)
88. Πηγή Δεβετζή, 2η στο άλμα εις τριπλούν (στίβος)
89. Τασούλα Κελεσίδου, 2η στη δισκοβολία (στίβος)
90. Μιρέλα Μανιάνι, 2η στο ακόντιο (στίβος)
91. Πύρρος Δήμας, 3ος στην άρση βαρών (83κ.)
92. Αρτιόμ Κιουρεγκιάν, 3ος στην πάλη (55κ.)
93. Βασίλης Πολύμερος, Νίκος Σκιαθίτης, 3οι στο διπλό σκιφ (κωπηλασία)

1000 λαθρομετανάστες το μήνα

...Οι περισσότεροι λαθρομετανάστες ήταν Αφγανοί (1.850), και ακολουθούν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Ναυτιλίας, οι Σομαλοί, Παλαιστίνιοι, Κούρδοι του Ιράκ, Αιγύπτιοι, Ινδοί, Πακιστανοί και Ιρανοί, ενώ τη μεγαλύτερη δραστηριότητα στον εντοπισμό και τις συλλήψεις είχαν κατά σειράν, μέχρι και τον Ιούλιο, οι άνδρες των Λιμεναρχείων Μυτιλήνης (2.980), Σάμου (2.000), Χίου, Λέρου και Κω, δηλαδή των ακριτικών νησιών μας.

Τη μικρή απόσταση από τα γειτονικά παράλια και τις διασυνδέσεις με κυκλώματα στην Ελλάδα εκμεταλλεύονται οι δουλέμποροι από την Τουρκία, οι οποίοι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούλιο μας «έστελναν» σχεδόν κάθε μήνα 1.000 λαθρομετανάστες.

Τους συνόδευαν μέχρι τα δουλεμπορικά να εισέλθουν στα χωρικά μας ύδατα και στη συνέχεια διέφευγαν, με ταχύπλοα σκάφη που τους ακολουθούσαν, στα τουρκικά χωρικά ύδατα.

Ανώτεροι αξιωματικοί της Ακτοφυλακής επισημαίνουν ότι οι δουλέμποροι, χάρη στις πληροφορίες που δίνουν Ελληνες, γνωρίζουν λεπτομερώς ακόμη και τις ώρες απόπλου των περιπολικών σκαφών του Λιμενικού και τις «ρότες» των περιπολιών τους, με αποτέλεσμα να αποβιβάζουν λαθρομετανάστες σχεδόν ανενόχλητοι στα νησιά του Αιγαίου.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα, εξαιτίας των μεγάλων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταβολών σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, δέχεται κύματα λαθρομεταναστών, σε συνδυασμό δε με τη γεωγραφική της θέση και την εκτεταμένη ακτογραμμή της, δημιουργούν αντικειμενικά προβλήματα με δεδομένη και την ευρωπαϊκή νοοτροπία για αποτελεσματικότερη επιτήρηση. Επιπλέον τα περιπολικά σκάφη του Λιμενικού δεν επαρκούν και κάποια παραμένουν ακινητοποιημένα από έλλειψη ανταλλακτικών.

Ομως βασικός παράγοντας -ίσως αποφασιστικός- για την ελεύθερη δράση των δουλεμπόρων παραμένει η στάση της Τουρκίας, που εξακολουθεί να αδιαφορεί και σιωπηρά να τους καλύπτει και τους ενθαρρύνει, παρ' ότι έχει υπογράψει «Πρωτόκολλο Συνεργασίας» για την αποτροπή του δουλεμπορίου από θαλάσσης. *

Μήνυση ΔΣΑ στις φοροεισπρακτικές εταιρείες

...Αυτή τη στιγμή λειτουργούν, σύμφωνα με το πόρισμα του Συνηγόρου του Καταναλωτή, 26 εισπρακτικές εταιρείες στις οποίες τράπεζες, μεγάλες επιχειρήσεις, εταιρείες πώλησης ηλεκτρικών ειδών και υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, εμπορικά κατάστημα έχουν αναθέσει το κυνήγι είσπραξης οφειλών σε περιπτώσεις καθυστέρησης πληρωμής δανείων, πιστωτικών καρτών, συναλλαγματικών επιταγών κ.ά.

Πρόκειται για κερδοσκοπικές εμπορικές εταιρείες που καταφεύγουν σε μεθόδους εκτός των ορίων νομιμότητας, αναφέρει ο ΔΣΑ. Αντιποιούνται τα επαγγέλματα του δικηγόρου και του δικαστικού επιμελητή (άρθρο 175 παρ. 2 ΠΚ) αποστέλλοντας εξώδικα και εκδίδοντας διαταγές πληρωμής χωρίς φυσικά να είναι δικηγορικές εταιρείες.

Ψυχολογική πίεση

Μεταξύ των μεθόδων που ακολουθούν είναι και η άσκηση διαρκούς ψυχολογικής πίεσης όχι μόνο κατά του οφειλέτη αλλά και του συγγενικού του περιβάλλοντος. Προσπαθούν, μάλιστα, να του τηλεφωνούν στον κοινωνικό ή επαγγελματικό του χώρο, ώστε «η δημοσιοποίηση της οφειλής εν μέσω φίλων, γνωστών και συναδέλφων να λειτουργήσει σαν μοχλός πίεσης και χειραγώγησης της συμπεριφοράς του». Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει καταγγελθεί ότι υπάλληλοι των εταιρειών αυτών εμφανίζονται ως δικηγόροι ή υπάλληλοι τραπεζών απειλώντας τους καταναλωτές ότι αν δεν καταβάλουν αμέσως τις οφειλές τους θα συμπεριληφθούν στα μαύρη λίστα του «Τειρεσία» και θα αποκλειστούν από μελλοντικές δανειακές υπηρεσίες.

Οπως αναφέρεται στη μηνυτήρια αναφορά, πιέζουν ακόμη και όταν πρόκειται για είσπραξη παράνομων ή εσφαλμένων χρεών από καταχρηστικούς όρους συναλλαγών ή ακόμη και όταν τα ποσά έχουν ήδη εξοφληθεί από τον καταναλωτή. Ενα άλλο συνηθισμένο κόλπο είναι να προσαυξάνουν παράνομα τις οφειλές με «έξοδα είσπραξης», τα οποία υποχρεώνουν τους οφειλέτες να πληρώνουν, αν και οι εταιρείες παίρνουν προμήθεια από τις τράπεζες.

Οσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα των καταναλωτών γίνονται βορά σε πρόσωπα των εισπρακτικών εταιρειών που δεν έχουν την ιδιότητα του δημόσιου λειτουργού, όπως είναι ο δικηγόρος και ο δικαστικός επιμελητής που βαρύνονται με το καθήκον της εχεμύθειας.

«Θεωρούμε», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΔΣΑ, ο οποίος έχει ενημερώσει και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά, «ότι όλοι οι δανειστές και βεβαίως οι τράπεζες έχουν δικαίωμα να αναθέτουν την είσπραξη απαιτήσεων μόνο σε δικηγόρους και όχι σε εμπορικές εταιρείες. Ούτε αυτές δικαιούνται να μεσολαβούν ώστε η υπόθεση να ανατίθεται σε δικηγόρο και δικαστικό επιμελητή της δικής τους επιλογής (και όχι του δανειστή εντολέα), διότι οι δικηγόροι και οι δικαστικοί επιμελητές δεν είναι εμπορεύματα αλλά δημόσιοι λειτουργοί και δεν υπακούουν στους κανόνες της οικονομικής προσφοράς και ζήτησης αλλά στο Σύνταγμα, στους νόμους και στη συνείδησή τους».

Τραγωδία στο Πέραμα

Εξι νεκροί και τρεις αγνοούμενοι ο μέχρι τώρα απολογισμός της έκρηξης στο φορτηγό πλοίο υγροποιημένου αερίου «Friendshipgas»


Τραγωδία στο Πέραμα, από έκρηξη και πυρκαγιά που σημειώθηκε την Πέμπτη στο φορτηγό πλοίο υγροποιημένου αερίου «Friendshipgas», κατά τη διάρκεια εργασιών επισκευής στα αμπάρια του πλοίου. Πέντε νεκροί και τρεις αγνοούμενοι είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός, ενώ συνεχίζονται οι έρευνες.

Στην κατάσβεση της πυρκαγιάς πήραν μέρος 3 πυροσβεστικά οχήματα, ένα πυροσβεστικό πλοιάριο και 3 ρυμουλκά. Τέσσερεις τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Θριάσιο νοσοκομείο και δεν διατρέχουν κίνδυνο.

Τη νύχτα της Πέμπτης συνελήφθησαν ο τεχνικός ασφαλείας του πλοίου και ο υπεύθυνος εργασιών στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας.

Επιτέλους όμως θα πρέπει να μπει ένα τέλος στους πειραματισμούς που επιχειρούνται με εμφανείς ελείψεις στις προδιαγραφές ασφαλείας εκ μέρους των αρμοδίων με πειραματόζωα ανθρώπους. Η περιοχή του Περάματος για άλλη μια φορά πρωταγωνιστεί με τον πλέον αρνητικό τρόπο, διαφημίζοντας την απελπισία όλων αυτών των αγωνιστών του μεροκάματου, που αναλαμβάνουν εν γνώσει τους ένα τεράτιο ρίσκο και παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα στερούμενοι άλλης επιλογής. Πόσοι ακόμη θα πρέπει να θσιαστούν στο βωμό του παραλογισμού για να γίνει κατανοητή η παράνοια.
Φτάνει πια!

Kαρκινικές επιπτώσεις του κινητού τηλεφώνου

Επικεφαλής ινστιτούτου καρκινικής έρευνας εξέδωσε μία πρωτοφανή ανακοίνωση για το προσωπικό και τους εργαζομένους, σύμφωνα με την οποία η χρήση του κινητού τηλεφώνου μπορεί να προκαλέσει καρκίνο.

Η προειδοποίηση του δρ. Ρόναλντ Χέμπερμαν, διευθυντή του Ινστιτούτου για τον Καρκίνο του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, έρχεται σε αντίθεση με πολλές μελέτες που δεν βρίσκουν σύνδεση μεταξύ καρκίνου και χρήσης του κινητού τηλεφώνου. Ο Χέμπερμαν στηρίζει τα συμπεράσματα του σε πρώιμα δεδομένα που δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί, ενώ πιστεύει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να λάβουν από τώρα τα κατάλληλα μέτρα, ειδικά σε ότι αφορά τα παιδιά. «Δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάποια οριστική μελέτη για το θέμα, αλλά να προτιμήσουμε την ασφάλεια μας τώρα από την αδιαφορία».

Κανένα άλλο επιστημονικό ίδρυμα δεν έχει προβεί σε αντίστοιχες προειδοποιήσεις σχετικά με τη χρήση των κινητών τηλεφώνων. Στο σχετικό υπόμνημα που απέστειλε στους 3.000 εργαζόμενους του ινστιτούτου την περασμένη Τετάρτη, αναφέρει ότι τα παιδιά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα επειδή ο εγκέφαλος βρίσκεται ακόμη σε στάδιο ανάπτυξης, ενώ και οι ενήλικες θα πρέπει να έχουν τη συσκευή όσο πιο μακριά γίνεται από το κεφάλι και να χρησιμοποιούν ακουστικά.

Πολλές μελέτες πάντως δεν έχουν βρει κάποια σύνδεση μεταξύ εμφάνισης καρκίνου και χρήσης του κινητού τηλεφώνου, ενώ επισημαίνουν ότι ακόμη δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν μια τέτοια υπόθεση στην περίπτωση των μακροχρόνιων κατόχων κινητών. «Αν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος από αυτά τα προϊόντα - και προς το παρόν δεν έχουμε καμία τέτοια ένδειξη - θα είναι πάρα πολύ μικρός» σχολίασε εκπρόσωπος της Επιτροπής Ποτών και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

Η λειψυδρία στα νησιά μας και τρόποι αντιμετώπισής της

Κατά τον δρα Στέλιο Γ. Σ κιά, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

»Η πλειονότητα των υπόγειων υδροφορέων (κυρίως στα μικρά νησιά) δεν μπορούν εύκολα να συγκρατήσουν το νερό που κατεισδύει από τις επιφανειακές απορροές, καθώς είναι μικροί και έχουν ανοιχτό μέτωπο επικοινωνίας με τη θάλασσα. Με την αρνητική δε σύμπραξη της εντατικής άντλησης νερού από υδρογεωτρήσεις, διευκολύνεται η εισροή του θαλασσινού νερού, αλλοιώνοντας την ποιότητα του γλυκού νερού και καταστρέφοντας, ουσιαστικά, τον υδροφορέα (φαινόμενα αλμύρινσης, που είναι από πολύ δύσκολο ώς αδύνατο να αντιστραφούν)».

Επίσης στην πλειονότητά τους τα νησιά δεν έχουν ήπιο/ομαλό αλλά ιδιαίτερα έντονο ανάγλυφο με μεγάλες κλίσεις της επιφάνειας του εδάφους. Βασική και άμεση συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι ότι οι επιφανειακές ροές νερού έχουν χειμαρρικό χαρακτήρα, δηλαδή μεγάλη ορμητικότητα/ενέργεια και διαφεύγουν κατά το μέγιστο ποσοστό τους με μεγάλη ταχύτητα προς τη θάλασσα (πολύ μικρό ποσοστό κατορθώνει τελικά να κατεισδύσει και μετασχηματισθεί σε υπόγειο νερό).

Εχει υπολογιστεί ότι από το νερό της βροχής, π.χ. σε Ρόδο, Κρήτη περίπου 80% επιστρέφει στην ατμόσφαιρα, 10,5% είναι τα στραγγιστικά νερά και μόνο το 9,5% των συνολικών επιφανειακών απορροών της βροχόπτωσης περνά στον υδροφόρο ορίζοντα. (Ως σύγκριση, αναφέρουμε ότι τα εκτιμώμενα μέσα ποσοστά στην Πελοπόννησο είναι της τάξης των: 60%, 17% και 23%, αντίστοιχα). 60.000.000 έως 80.000.000 κυβικά μέτρα ετησίως (κυρίως βρόχινο, πλημμυρικής μορφής) υπολογίζεται η ποσότητα νερού που καταλήγει στη θάλασσα, από τρεις μόνο χειμάρρους της Ικαρίας, και 50.000.000 έως 60.000.000 κυβικά μέτρα από τους κύριους χειμάρρους της Σάμου.

Στη θάλασσα

Το υπάρχον μεγάλο έλλειμμα φυτοκάλυψης συμπράττει με το έντονο ανάγλυφο έτσι ώστε η μεγαλύτερη ποσότητα των επιφανειακών ροών να μην συγκρατείται στο έδαφος αλλά να καταλήγει στη θάλασσα. Παράλληλα, η απουσία φυτοκάλυψης (κυρίως δασών) και το έντονο ανάγλυφο, αποτελούν κύρια αιτία για την καταστροφικότητα του νερού στη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων (πλημμύρες, διαβρώσεις, κατολισθήσεις). Μεγάλη εξάτμιση, που οφείλεται στους ισχυρούς ανέμους και στη μεγάλη ηλιοφάνεια.

Κατά τον κ. Σκιά ο ανθρώπινος παράγοντας επιδρά στη λειψυδρία, κυρίαρχα μεν ως προς το σκέλος της κατανάλωσης αλλά μέσω της ρύπανσης που προκαλεί επεμβαίνει (άμεσα και έμμεσα) και μειώνει τη διαθεσιμότητα του νερού (υφιστάμενα, κάθε περίοδο, αποθέματα) που καθορίζεται από τους γεωφυσικούς και κλιματικούς παράγοντες.

«Ειδικότερα, οι κύριοι ανθρωπογενείς παράγοντες λειψυδρίας στο νησιωτικό χώρο, επιγραμματικά αναφερόμενοι, είναι: η συνεχής αύξηση ζήτησης και κατανάλωσης (με εποχική ανισοκατανομή και αιχμή στη θερινή τουριστική περίοδο). Το ζήτημα του τουρισμού των νησιών είναι κρίσιμης σημασίας και σχετίζεται άμεσα με τη ζήτηση και κατανάλωση του νερού. Ας αναφερθεί μόνο, εδώ, το απαράδεκτο, θεωρώ γεγονός, σε συνθήκες κρίσης/λειψυδρίας να υφίσταται καθεστώς άναρχης δημιουργίας και λειτουργίας υδατοβόρων εγκαταστάσεων (όπως οι πισίνες, τα γήπεδα γκολφ, κ.ά.). Η ανεπαρκής έως ανύπαρκτη ολοκληρωμένη διαχείριση των διαθέσιμων υδατικών πόρων και συνολικά των φυσικών/περιβαλλοντικών πόρων (έδαφος, υγρότοποι, χλωρίδα, πανίδα). Οι διάφορες ανθρωπογενείς ρυπάνσεις των υδατικών πόρων (φαινόμενα ευτροφισμού, υφαλμύρινσης, ρύπανση από βιομηχανικά/αστικά/αγροτικά λύματα και απορρίμματα.Οι απώλειες στα τεχνικά συστήματα και τις υποδομές συγκέντρωσης διάθεσης του νερού στην κατανάλωση (π.χ. διαρροές σε δεξαμενές και σωληνώσεις δικτύων, εξάτμιση σε ανοιχτούς χώρους συγκέντρωσης)».

Ορθολογική αντιμετώπιση (διαθέσιμες-προτεινόμενες λύσεις κατά τον κ. Σκιά)

Η διαχείριση των υδατικών πόρων και του προβλήματος της λειψυδρίας σε κάθε νησιωτική ενότητα αλλά και σε κάθε νησί πρέπει: να διέπεται από συστημική (systemic) και ολιστική (holistic) λογική, να έχει συνδυαστικό/ολοκληρωμένο (integrated) χαρακτήρα και να εντάσσεσαι (ως αποτέλεσμα εφαρμογής) σε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης (με στόχους, κριτήρια/ χρήση δεικτών, π.χ. «φέρουσα ικανότητα» οικοσυστημάτων με παράλληλη εφαρμογή του θεσμού των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), όπως άλλωστε καθορίζουν/επιβάλλουν οι υφιστάμενες και κυρωμένες από τη χώρα μας Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Είναι προφανές εξαγόμενο από τα προαναφερθέντα ότι οι εφαρμοζόμενες λύσεις πρέπει κατά το δυνατόν να έχουν συνδυαστικό χαρακτήρα και να προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης. Ειδικότερα:

Εμπλουτισμός

1 Ο φυσικός και τεχνικός εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων αποτελεί την κύρια συνδυαστική λύση που η βέλτιστη εφαρμογή της πρέπει να είναι μόνιμος και συνεχώς επικαιροποιούμενος στόχος. Εμπλουτισμός μέσα από κατασκευή και χρήση μικρών φραγμάτων ή και λιμνοδεξαμενών, εφόσον το επιτρέπουν οι γεωλογικές συνθήκες (κριτήρια κόστους/οφέλους). Εφόσον, π.χ., οι υδροφορείς στην περιοχή αναφοράς δεν είναι ανοιχτοί προς τη θάλασσα ή είναι οικονομο-τεχνικά εφικτή η αντιμετώπιση του προβλήματος των διαφυγών. Επίσης, εμπλουτισμός με χρήση νερού βιολογικών καθαρισμών, με μικρές μονάδες (δεξαμενές) συλλογής βρόχινου νερού (rain water harvesting), με προτίμηση την υπόγεια αποθήκευση (τεράστια μείωση φυσικής εξάτμισης). Ας αναφερθεί σχετικά με το ζήτημα των μικρών φραγμάτων το παράδειγμα της Μυκόνου μέσα από τα λόγια του δημάρχου του νησιού Χρήστου Βερώνη. «Η Μύκονος είναι ξερονήσι. Ωστόσο, με τα δύο φράγματα στο Μαράθι, χωρητικότητας 3.000.000 και 1.000.000 κυβικών μέτρων νερού, λύσαμε σε σημαντικό βαθμό το πρόβλημα ύδρευσης. Ταυτόχρονα, με τα δύο διυλιστήρια που εγκαταστήσαμε, έχουμε από το ένα φράγμα 6.000 κυβικά μέτρα πόσιμο νερό και από το άλλο 2.000 κυβικά μέτρα».

2 Αξιοποίηση φυσικών υφάλμυρων νερών (υπόγειων υδροφορέων). Στη Φολέγανδρο, για παράδειγμα, έχουν εντοπισθεί μεγάλες ποσότητες υπόγειου υφάλμυρου νερού του οποίοι η ποιότητα μέχρι τα αποδεκτά για διάφορες χρήσεις όρια, μπορεί να βελτιωθεί μέσα από τεχνικές μεθοδολογίες που προσομοιάζουν με την κλασική αφαλάτωση, αλλά προφανώς υπερέχουν σημαντικά και περιβαλλοντικά και ως προς το κόστος της παραγωγικής διαδικασίας. Η χρήση μέσω διπλών δικτύων, δύο ποιοτήτων νερού (π.χ. υψηλής ποιότητας πόσιμο και υφάλμυρο) αποτελεί μέτρο γενικότερης εμβέλειας και αναγκαιότητας στους σημερινούς καιρούς της γενικευμένης ποσοτικής ανεπάρκειας, αλλά με ιδιαίτερη και προφανή οικολογική και οικονομική αξία, για τα νησιά μας.

3 Οι υδρογεωτρήσεις πρέπει να χωροθετούνται και να διαχειρίζονται, μόνο, με βάση σχετικές άδειες αλλά και σαφείς και ελέγξιμους κανόνες διαχείρισης (όρια και ρυθμός απόληψης, κ.λπ.), αντίστοιχα. Δυστυχώς, το ισχύον, εν πολλοίς, καθεστώς χρήσης τους (κυρίως από ιδιώτες) έχει οδηγήσει σε υπεράντληση/υπερκατανάλωση και σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων-περιοχών σε μη αναστρέψιμη εξάντληση του υδροφόρου ορίζοντα και αχρήστευσή του ουσιαστικά, από τη μείωση της περατότητάς του (είσοδος λεπτόκοκκων εδαφικών υλικών), σε συνδυασμό, συνήθως, εισόδου θαλασσινού νερού (υφαλμύρινση) ή άλλης ρύπανσης.

4 Η χρήση παραδοσιακών τεχνικών, όπως π.χ. η αποκατάσταση ή δημιουργία των αναβαθμίδων «ξερολιθιών», για τη συγκράτηση χώματος και νερού στα πρανή των βουνών και λόφων, πρέπει να εξαντλεί την εμβέλειά της (έχουν και ιδιαίτερη οικολογική αλλά και πολιτιστική αξία). Γνωστό παράδειγμα το σχετικό πρόγραμμα που εφάρμοσε με επιτυχία στ' Απεράθου ο Μανώλης Γλέζος.

Η αφαλάτωση

5 Η διαδικασία της αφαλάτωσης, όταν αποτελεί μία εκ των ουκ άνευ ανάγκη πρέπει να εξαντλεί τη δυνατότητα χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. (αιολική, ηλιακή, γεωθερμική, υδροδυναμική, κ.ά) με βάση τον στρατηγικό και τοπικό σχεδιασμό και σχετική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Π.χ. Στη Μήλο και στην Κίμωλο με γεωθερμική ενέργεια. Είναι γνωστό ότι λειτουργούν μονάδες αφαλάτωσης σε νησιά του Αιγαίου (με χρήση συμβατικής ενέργειας). Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό παράδειγμα είναι η λειτουργία πλωτής, αυτόνομης τηλεχειριζόμενης οικολογικής μονάδας αφαλάτωσης, στην Ηρακλειά. Η παραγωγή (70 τόνοι ημερησίως) γίνεται μέσω ενός φιλικού προς το περιβάλλον συστήματος αφαλάτωσης θαλάσσιου ύδατος αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ανεμογεννήτρια και φωτοβολταϊκό), με βέλτιστη ενεργειακή απόδοση. *

Bεβηλώσεις στον χώρο της Αγίας Σοφίας καταγγέλλει ο κ. Σπύρου

Έκκληση για τη διάσωση της Αγίας Σοφίας απηύθυνε με επιστολή του στον Τούρκο πρωθυπουργό ο πρόεδρος του Παγκοσμίου και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας Κρις Σπύρου. Η επιστολή κοινοποιήθηκε και σε άλλες διεθνείς προσωπικότητες, όπως ο ΓΓ του ΟΗΕ, ο Πάπας και οι πρόεδροι ΗΠΑ, Ρωσίας και Γαλλίας. Στην επιστολή του ο κ. Σπύρου καταγγέλλει βεβηλώσεις στον χώρο της Αγίας Σοφίας, παραθέτοντας παράλληλα πρόσφατες φωτογραφίες επισκεπτών -χριστιανών και μουσουλμάνων- που παρουσιάζουν την κατάσταση του μνημείου. «Οι φωτογραφίες είναι συγκλονιστικές» λέει ο ίδιος. «Είναι ντροπή για τον πολιτισμένο κόσμο του 2008 να έχει μετατραπεί η Εκκλησία της Αγίας του Θεού Σοφίας σε καταφύγιο τρωκτικών, χώρο σίτισης και κατάλυμα για περιστέρια, σε εκθεσιακό χώρο φτηνής τέχνης και εμπορικών προϊόντων, καθώς και σε χώρο συναθροίσεων όπου σε καθημερινή βάση βασιλεύει η προκλητική και ασεβής συμπεριφορά εκ μέρους των τουριστών. Οι οθωμανικές στρατοκρατικές πολιτικές που έχουν μετατρέψει έναν από τους πιο ιερούς χώρους της χριστιανοσύνης σε διεθνή εμποροπανήγυρη πρέπει επιτέλους να σταματήσουν. Πεντακόσια πενήντα επτά συναπτά έτη ντροπής είναι αρκετά!» αναφέρει, σύμφωνα με την εφημερίδα Το Βήμα, στην επιστολή του ο κ. Σπύρου. Ο κ. Σπύρου ζητά από τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσουν οι δραστηριότητες που προσβάλουν την ιερότητα του χώρου. Η επιστολή κοινοποιήθηκε ταυτόχρονα στον Πάπα Βενέδικτο ΙΣτ΄, στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Γκι Μουν και στον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Παράλληλα, την Παρασκευή η επιστολή κοινοποιείται και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς και προσωπικότητες όπως ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο Ρώσος ομόλογός του Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Ψυχεδελικές υποσχέσεις

Η πρώτη ψυχεδελική επανάσταση υποσχόταν μαζική πρόσβαση προς εναλλακτικές «πραγματικότητες». Τα παραισθησιογόνα όμως χρησιμοποιήθηκαν και στην Ψυχιατρική. Σε κάθε περίπτωση, η μαζική χρήση τους οδήγησε σε μία από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία και το ψυχεδελικό κίνημα εκφυλίστηκε: σήμερα εξυπηρετεί -επιφανειακά- το παράνομο κέρδος. Οι νέες συνθετικές ουσίες θεωρούνται, αλλά δεν είναι ακίνδυνες. Αν ήξεραν οι χρήστες πως μασούν φτηνή αμφεταμίνη, ίσως η απομυθοποίηση ερχόταν νωρίτερα. Ομως, πάντα υπάρχουν «παράπλευρες απώλειες»...

Τα νεανικά κορμιά χτυπιούνταν. Ενας νέος πέφτει λιπόθυμος. Ευτυχώς, συνέρχεται. Ο πανικός που δημιουργήθηκε ήταν η απόδειξη των κινδύνων που γνώριζαν οι διοργανωτές, γι' αυτό και πρόσεχαν -σε ρόλο «μπάτσου»- τους χώρους «κατανάλωσης», τις τουαλέτες.

Οταν ο κορυφαίος Dj ανέβαινε στα πλατό, ένας νέος γύρος φρενίτιδας ξεκινούσε: εκατοντάδες νέοι στα πρόθυρα της απόλυτης έκστασης, ντίλερ -ντυμένοι αθλητικά- ευδιάκριτοι, με τσαντάκι στη μέση, γεμάτο «έκσταση» και ψιλά για τα ρέστα...

Το ξημέρωμα ήρθε με την Αστυνομία. Συλλήψεις (προσωρινές), πεταμένα ναρκωτικά (όλων των ειδών), πειστήρια μιας όχι τόσο αθώας νύχτας.

Αλλη μια παράσταση νεο-ψυχεδέλειας, «απενοχοποιημένης» τοξικομανίας, ολοκληρώθηκε. Οσοι διασκέδασαν, καλώς, όσοι όμως μπήκαν σ' έναν λαβύρινθο ...ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο.

Οχι πια ναρκωτικά, «έκσταση», έξυπνα ποτά, «λάιτ» παραίσθηση και χορός: το νέο παραμύθι. Προσοχή μόνο στον ...κακό λύκο. Ιδίως αν βρίσκεστε στη θέση της ...Κοκκινοσκουφίτσας.

Νομοθεσία και Ναρκωτικά

<Η δυσανάλογη εφαρμογή της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά, με τις περισσότερες χώρες παγκοσμίως, κατά την άσκηση του νόμου, να στοχεύουν στους μικροεγκληματίες, ενώ οι προσπάθειές τους σε πιο επείγοντα ζητήματα όπως ο εντοπισμός, η εξάρθρωση και η τιμωρία αυτών που ελέγχουν ή οργανώνουν τις μείζονες δραστηριότητες διακίνησης ναρκωτικών αποδεικνύονται νομικά ελλιπείς, αποτελεί κεντρική επισήμανση της τελευταίας έκθεσης του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά.

Ηεπιτροπή -όπως και η Ε.Ε.- υπογραμμίζει την αναγκαιότητα παροχής εναλλακτικών της φυλάκισης μέτρων στους χρήστες ουσιών, στα οποία θα περιλαμβάνεται η πρόσβαση σε προγράμματα θεραπείας και επανένταξης.

Στην Ελλάδα από τους 11.212 φυλακισμένους (3.073 υπόδικοι) που βρίσκονταν στα λεγόμενα σωφρονιστικά καταστήματα την 1η Ιουνίου, οι 4.865 κρατούνται για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών.

Επανειλημμένα δημοσιεύματα στον Τύπο αναφέρουν «αυστηροποίηση» των ποινών που επιβάλλουν οι δικαστές σε υποθέσεις ναρκωτικών, γεγονός που το συσχετίζουν με την αποκάλυψη του ζητήματος του παραδικαστικού κυκλώματος και τον «φόβο» των δικαστών μη χαρακηριστούν «επιεικείς».

Την ίδια αναφορά έκανε δημόσια και ο πρόεδρος του ΔΣΘ Μ.Λαμτζίδης προ ημερών. Τη μη εφαρμογή της νομολογίας και των δυνατοτήτων που δίνει για τις εναλλακτικές της φυλάκισης ποινές από τους δικαστές, στη διακριτική ευχέρεια των οποίων έχει αφεθεί το θέμα, έχει επισημάνει δημόσια και ο καθηγητής Ν. Παρασκευόπουλος.

Σημειώνει ότι αν και η εξάρτηση αποτελεί κριτήριο για διαφορετική, ελαφρύτερη εφαρμογή του νόμου στην Ελλάδα, η εξασφάλιση της ιδιότητας του εξαρτημένου είναι αμφισβητούμενη.

Ο ιατροδικαστής Θεσσαλονίκης Μ. Τσούγκας επισήμανε στην «Ε» πως το τοξικολογικό εργαστήριο της συμπρωτεύουσας, που καλύπτει 32 νομούς, δεν χρηματοδοτείται με τα απαραίτητα 80.000 ευρώ ετησίως για σχετικές εξετάσεις, θέμα που είχε φτάσει έως τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, χωρίς αποτέλεσμα. «Κατηγορώ τη δικαιοσύνη για κακοδικίες, όχι τους δικαστές που αναγκάζονται να δικάζουν με ελλιπή στοιχεία. Η γνωμάτευση της εξάρτησης γίνεται πλέον βάσει 9 γνωστών από χρόνια ερωτήσεων, που οι έμπειροι ξέρουν να διαχειρίζονται», είπε.

Για δύο περιπτώσεις θεραπευομένων στο 18 ΑΝΩ, που οδηγήθηκαν πρόσφατα στις φυλακές χωρίς να δοθεί αναβολή για την ολοκλήρωση της θεραπείας, η οποία διακόπηκε «βάρβαρα», μίλησε στην «Ε» η Κ. Μάτσα, αναφερόμενη στην «πολύ σκληρή αντιμετώπιση των εξαρτημένων από κάποιους δικαστές» και για «εφαρμογή άγριας καταστολής, άσχετα εάν προσπαθούν να δώσουν άλλη εντύπωση».

«Δεν θεωρούμε,είπε η κ. Μάτσα, τη φυλακή χώρο όπου μπορεί να γίνει απεξάρτηση, αλλά γενικότερα η πρόσβαση για παρεμβάσεις, ώστε να μη χαθεί ο χρήστης στον κόσμο των φυλακών, -όπου βέβαια η χρήση δεν διακόπτεται, αφού κυκλοφορούν ουσίες- έχει ελαχιστοποιηθεί, ενώ δεν υπάρχουν χώροι για πραγματοποίηση όποιας δραστηριότητας».

Πάντως το ΚΕΘΕΑ με την υποβολή ολοκληρωμένου προγράμματος απεξάρτησης, και ύστερα από διαπραγματεύσεις 8 μηνών, απέσπασε πέρσι άδεια πραγματοποίησης προγραμμάτων, ενώ από χρόνια παρεμβαίνει σε 13 φυλακές της χώρας.

Η αναγκαιότητα εξασφάλισης καλής υγείας στις φυλακές για καλή δημόσια υγεία είναι θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα την Ε.Ε.: Η κακή κατάσταση της υγείας των κρατουμένων μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, όταν οι χρήστες ναρκωτικών απελευθερώνονται και επανέρχονται στην οικογένεια, την τοπική κοινωνία... Για τους εξαρτημένους τα προγράμματα μέσα στις φυλακές μπορούν να παράσχουν πολύτιμη ευκαιρία που όχι μόνο ωφελεί την υγεία, αλλά μειώνει και την πιθανότητα μελλοντικής παραβατικής συμπεριφοράς. >

Εχουμε όλοι ευθύνη

<...Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, μας αφορά όλους και κυρίως αφορά τα παιδιά μας που καλούνται να σηκώσουν την πιο βαριά κληρονομιά.

Οπου και αν γυρίσει κανείς το βλέμμα, θα εντοπίσει την καταλυτική ανθρώπινη παρέμβαση, με αποτελέσματα που κάποιες φορές δεν χωρούν διορθώσεις. Δάση που έχουν αφανιστεί, ρέματα που έχουν μπαζωθεί, αιγιαλοί που έχουν καταπατηθεί, πόλεις εχθρικές στον άνθρωπο, κτίρια ενεργοβόρα, βιομηχανίες ρυπαίνουσες, χωματερές-ωρολογιακές βόμβες. Συνήθως κατανέμουμε ευθύνες γι' αυτά. Σε πολιτικούς, κυβερνήσεις, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καταπατητές, βιομηχάνους. Είναι το αυτονόητο. Ολοι αυτοί -και όχι μόνο- εφαρμόζουν πολιτικές καταστροφικές ή δεν αποτρέπουν τακτικές υποβάθμισης. Δεν εφαρμόζουν τις οδηγίες του Κιότο, δίνουν τα περιθώρια παραπομπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν υιοθετούν οδηγίες της Ε.Ε., αγνοούν νόμους και κανονισμούς, δεν ενδιαφέρονται για την ίδια μας τη ζωή.

Ωστόσο, όλοι αυτοί είναι και ο εύκολος στόχος, ο πιο ανέξοδος. Κάποια στιγμή πρέπει ν' αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες, τις προσωπικές. Και έχουν δύο πτυχές αυτές. Η πρώτη αφορά τις πολιτικές επιλογές μας, δεν προτάσσουμε την προστασία του περιβάλλοντος ως όρο πρωταρχικό τη στιγμή της κάλπης ή δεν πιέζουμε εκπροσώπους μας ν' αλλάξουν πολιτικές. Η δεύτερη συνδέεται με τη στάση ζωής μας. Τα φιλικά προς το περιβάλλον κτίρια που φτιάχνουμε, η καθαριότητα έξω από τους προσωπικούς μας χώρους, η προστασία των μικρών οάσεων είτε λέγονται δάση είτε θάλασσες εξαρτώνται από μας, απ' όλους εμάς.

Η αυτοοργάνωση για την ίδια μας τη ζωή είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Ελπίδα υπάρχει, τη βρίσκεις εύκολα. Αρκεί να σκεφτείς τους χιλιάδες εθελοντές που φυλάνε τα δάση, εκείνους που καθαρίζουν τις ακτές, αυτούς που επιλέγουν τρόπο ζωής φιλικό στο περιβάλλον, ακόμα και εκείνους που αφήνουν λίγες σταγόνες νερό στο καχεκτικό δέντρο του πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι τους. Ολοι αυτοί που πέρσι το καλοκαίρι χωρίς κομματική καθοδήγηση οργάνωσαν μια διαμαρτυρία για τις φωτιές έξω από τη Βουλή, αυξάνουν τις ελπίδες ότι οι πολίτες παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους... >

Υπερκέρδη βιομηχανιών υψηλότερα των επιχειρήσεων

Με υπέρογκα περιθώρια κέρδους που φτάνουν ακόμη και το 30-40% «δουλεύουν» οι περισσότερες μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα τροφοδοτώντας την ανοδική κούρσα της ακρίβειας.

Τα πρώτα στοιχεία από την επεξεργασία των ισολογισμών του 2007, χρονιάς-ρεκόρ για τα εταιρικά κέρδη, είναι αποκαλυπτικά για την έκταση που έχει λάβει η κερδοσκοπία από επιχειρήσεις οι οποίες εκμεταλλεύονται τη δεσπόζουσα θέση τους σε κλάδους καταναλωτικής αιχμής για να αυξάνουν τα μεγέθη τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας Statbank, σε δείγμα 2.500 ισολογισμών, ο βιομηχανικός τομέας «δούλεψε» πέρυσι με μέσο περιθώριο κέρδους 6,51%. Στο εμπόριο το αντίστοιχο μέσο περιθώριο κέρδους ήταν 4,24%.

Με 21% η 3Ε, με 35% η «Χάλυψ»

Ωστόσο σε επιμέρους κλάδους τα περιθώρια ήταν πολλαπλάσια: Στον κλάδο ποτών λ.χ το περιθώριο κέρδους διαμορφώθηκε στο 21%, χάρη στη συμβολή των δύο μεγάλων εταιρειών του κλάδου της Coca Cola 3Ε και της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, που αποκόμισαν κέρδη πάνω από το 25%.

Στον κλάδο Μη Μεταλλικών Ορυκτών και κυρίως στην τσιμεντοβιομηχανία που γνώρισε πιένες, το καθαρό περιθώριο κέρδους ξεπέρασε το 15,5%. Για τη «Χάλυψ» έφτασε στο 35%, για την «Τιτάν» προσέγγισε το 30%, ενώ για τον «Ηρακλή» το 17%.

Στον κλάδο τροφίμων το περιθώριο κέρδους ανήλθε σε 5%. Επιμέρους επιχειρήσεις όμως τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα. Η Nestle-Ελλάς Παγωτά λ.χ. με πωλήσεις 74,3 εκατ. ευρώ και κέρδη προ φόρων 35,28 εκατ. ευρώ (από ζημιές 4,8 εκατ. ευρώ το 2006) είχε περιθώριο κέρδους 47,46%. Η Cadbury Hellas που εμπορεύεται επώνυμες τσίχλες είχε 21,62% ενώ η Nestle-Ελλάς με τζίρο 352 εκατ. ευρώ και κέρδη 68,7 εκατ. ευρώ, σχεδόν 19,5%. Παρόμοια εικόνα (9,9%) και στον κλάδο των φαρμάκων-απορρυπαντικών. Ομως οι μεγάλες επιχειρήσεις κέρδισαν πολλά περισσότερα. Η Golgate - Palmolive με περιθώριο κέρδους 20,19%, η Βιανέξ με 19,92%, η Loreal με 18,95% ενώ η Γρ. Σαράντης με 18,6%.

Στο Εμπόριο, τα περισσότερα σούπερ μάρκετ (Βασιλόπουλος, ΕΝΑ, Metro, Μασούτης) δούλεψαν με συγκριτικά χαμηλό περιθώριο κέρδους, 3,5%-4%, στοιχείο που αποτελεί και όπλο στη διαμάχη τους με τους προμηθευτές. Ωστόσο, άλλα «εξειδικευμένα» πολυκαταστήματα, όπως Praktiker (12,29%), Jumbo (24,7%), ΙΚΕΑ (18,2%), δουλεύουν με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια.

Ενα ...GPS εποχής

Το δικό τους GPS (Σύστημα Παγκόσμιου Εντοπισμού Θέσης) φαίνεται πως είχαν οι αρχαίοι, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όπως γράφουν Tα Νεα , πρόκειται για τον πολύ γνωστό σε όλους Μηχανισμό των Αντικυθήρων, ο οποίος μπορούσε να προσδιορίζει το γεωγραφικό μήκος κάθε περιοχής και να χρησιμεύει στη δημιουργία αξιόπιστων χαρτών από τον 2ο αιώνα π.Χ.

Αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε το Γκρίνουιτς ούτε ο Ισημερινός, οι Έλληνες αστρονόμοι είχαν προσδιορίσει έναν μεσημβρινό ο οποίος διερχόταν από τη Ρόδο και την Αλεξάνδρεια και ο οποίος χρησιμοποιείτο για να υπολογίζεται η απόσταση και η θέση διαφόρων προορισμών.

Σύμφωνα με τον διευθυντή του Εργαστηρίου Αστροφυσικής, Ξενοφώντα Μουσά, με τον τρόπο αυτό και με τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, δημιουργούνταν αξιόπιστοι χάρτες που περιλάμβαναν νέες περιοχές.

Ο Μηχανισμός μπορούσε να προσδιορίζει το γεωγραφικό μήκος διαφόρων περιοχών αξιοποιώντας την εύρεση της θέσης της Σελήνης στον ουρανό.

Πιο συγκεκριμένα, όταν ένα πλοίο ξεκινούσε από τη Ρόδο με σκοπό να μετρήσει το γεωγραφικό μήκος στις Συρακούσες ή στο Γιβραλτάρ, ο πλοηγός όριζε στον μηχανισμό τη θέση της Σελήνης όπως αυτή φαινόταν στον ουρανό της περιοχής απ΄ όπου σάλπαρε, δηλαδή τη Ρόδο.

Έβρισκε λοιπόν τη θέση της Σελήνης σε σχέση με τη θέση κάποιου λαμπρού αστεριού που εκείνη την ώρα έβλεπε.

Όταν έπειτα από λίγες ημέρες το πλοίο βρισκόταν στις Συρακούσες ή στο Γιβραλτάρ, ο πλοηγός μετρούσε τη διαφορά θέσης της Σελήνης ανάμεσα στην πρόβλεψη του μηχανισμού, που τους έδειχνε πού είναι η Σελήνη στη Ρόδο και την πραγματική θέση της Σελήνης που έβλεπαν στον ουρανό.

Από τη διαφορά που προέκυπτε καθόριζε το γεωγραφικό μήκος της περιοχής όπου βρισκόταν.