12 Οκτ 2008

ΕΝΑΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ


Υπάρχουν πόρτες για να μπεις σε μια ιστορία. Να πιάσεις τα γεγονότα από την αρχή, τη μέση ή το τέλος. Να παρακολουθήσεις την ιστορία μέσα από τα μάτια ενός δευτεραγωνιστή και όχι του κεντρικού ήρωα Να τη γράψεις σε τρίτο πρόσωπο.
Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερος ο τρόπος της αφήγησης ή της συμμετοχής. Μέσα από ιστορικά γεγονότα ή από κινηματογραφική παρουσίαση.
Καταλήγω σε ένα συμπέρασμα. Από όποια πόρτα κι αν θα μπεις το σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθείς. Με τόσες ανατροπές, με τόσα αναπάντεχα και παραστατικά γεγονότα, αυτό που αναδύεται είναι ένα σημαντικό κείμενο που σε παρασύρει στο πέρασμά του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και ανακυκλώνεται κάθε τόσο, και ο πρωταγωνιστής ακολουθεί καρτερικά. Είναι η ιστορία της καθημερινότητας, μιας ρεμβώδους αναπόλησης της χαμένης χαλαρότητας. Αλλά να μην σας κουράζω άλλο.
Μιλάω για την επαναφορά μετά την ανώμαλη προσγείωση στην στυγνή πραγματικότητα.
Το καλοκαίρι πέρασε ανεπιστρεπτί, και κάθε ένας από εμάς αντικατέστησε τη χαλαρότητα, με τη βαρβαρότητα της απότομης προσαρμογής σε μια παγκόσμια πραγματικότητα, θύμα της κρίσης, και αμέτοχος παρατηρητής των εξελίξεων. Μια πραγματικότητα που χρειάζεται πολύ προσπάθεια για κατανόηση.
Παραλλάσσοντας τον στίχο του Μπρεχτ «κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου», «μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε». Οι σκέψεις που διατυπώνονται εδώ συγκροτούν μια δοκιμή προσέγγισης του σημαντικότερου ίσως προβλήματος των ημερών μας. Απαξίωση, ένδεια προοπτικής και οραμάτων, εκ των ένδον άδειασμα του περιεχομένου της, είναι μερικά από τα συμπτώματα της ενδημικής παθογένειάς της.
Σε περιόδους παρακμής, παίρνεις μόνος σου την πρωτοβουλία και την ευθύνη. Φυσικά αντιστέκεσαι και προελαύνεις. Οσο για την κατεύθυνση ίσως σήμερα το ρίσκο της επιλογής να είναι οτι πιο πρωτοποριακό. Κάπως έτσι γεννιούνται νέα πράγματα και νέες αξίες. Ο ενεργός πολίτης είναι ο σημαντικός πολίτης. Η δική του αφύπνιση ίσως είναι σήμερα η ελπίδα τού αύριο. Αλλά χρωστά να ανταποκριθεί στην προτροπή του ποιητή: "Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"! Αλλιώς δεν θα προλάβει. Θα τον προλάβει η φθορά...».

Δεν υπάρχουν σχόλια: