Ψυχεδελικές υποσχέσεις

Η πρώτη ψυχεδελική επανάσταση υποσχόταν μαζική πρόσβαση προς εναλλακτικές «πραγματικότητες». Τα παραισθησιογόνα όμως χρησιμοποιήθηκαν και στην Ψυχιατρική. Σε κάθε περίπτωση, η μαζική χρήση τους οδήγησε σε μία από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία και το ψυχεδελικό κίνημα εκφυλίστηκε: σήμερα εξυπηρετεί -επιφανειακά- το παράνομο κέρδος. Οι νέες συνθετικές ουσίες θεωρούνται, αλλά δεν είναι ακίνδυνες. Αν ήξεραν οι χρήστες πως μασούν φτηνή αμφεταμίνη, ίσως η απομυθοποίηση ερχόταν νωρίτερα. Ομως, πάντα υπάρχουν «παράπλευρες απώλειες»...

Τα νεανικά κορμιά χτυπιούνταν. Ενας νέος πέφτει λιπόθυμος. Ευτυχώς, συνέρχεται. Ο πανικός που δημιουργήθηκε ήταν η απόδειξη των κινδύνων που γνώριζαν οι διοργανωτές, γι' αυτό και πρόσεχαν -σε ρόλο «μπάτσου»- τους χώρους «κατανάλωσης», τις τουαλέτες.

Οταν ο κορυφαίος Dj ανέβαινε στα πλατό, ένας νέος γύρος φρενίτιδας ξεκινούσε: εκατοντάδες νέοι στα πρόθυρα της απόλυτης έκστασης, ντίλερ -ντυμένοι αθλητικά- ευδιάκριτοι, με τσαντάκι στη μέση, γεμάτο «έκσταση» και ψιλά για τα ρέστα...

Το ξημέρωμα ήρθε με την Αστυνομία. Συλλήψεις (προσωρινές), πεταμένα ναρκωτικά (όλων των ειδών), πειστήρια μιας όχι τόσο αθώας νύχτας.

Αλλη μια παράσταση νεο-ψυχεδέλειας, «απενοχοποιημένης» τοξικομανίας, ολοκληρώθηκε. Οσοι διασκέδασαν, καλώς, όσοι όμως μπήκαν σ' έναν λαβύρινθο ...ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο.

Οχι πια ναρκωτικά, «έκσταση», έξυπνα ποτά, «λάιτ» παραίσθηση και χορός: το νέο παραμύθι. Προσοχή μόνο στον ...κακό λύκο. Ιδίως αν βρίσκεστε στη θέση της ...Κοκκινοσκουφίτσας.

Νομοθεσία και Ναρκωτικά

<Η δυσανάλογη εφαρμογή της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά, με τις περισσότερες χώρες παγκοσμίως, κατά την άσκηση του νόμου, να στοχεύουν στους μικροεγκληματίες, ενώ οι προσπάθειές τους σε πιο επείγοντα ζητήματα όπως ο εντοπισμός, η εξάρθρωση και η τιμωρία αυτών που ελέγχουν ή οργανώνουν τις μείζονες δραστηριότητες διακίνησης ναρκωτικών αποδεικνύονται νομικά ελλιπείς, αποτελεί κεντρική επισήμανση της τελευταίας έκθεσης του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά.

Ηεπιτροπή -όπως και η Ε.Ε.- υπογραμμίζει την αναγκαιότητα παροχής εναλλακτικών της φυλάκισης μέτρων στους χρήστες ουσιών, στα οποία θα περιλαμβάνεται η πρόσβαση σε προγράμματα θεραπείας και επανένταξης.

Στην Ελλάδα από τους 11.212 φυλακισμένους (3.073 υπόδικοι) που βρίσκονταν στα λεγόμενα σωφρονιστικά καταστήματα την 1η Ιουνίου, οι 4.865 κρατούνται για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών.

Επανειλημμένα δημοσιεύματα στον Τύπο αναφέρουν «αυστηροποίηση» των ποινών που επιβάλλουν οι δικαστές σε υποθέσεις ναρκωτικών, γεγονός που το συσχετίζουν με την αποκάλυψη του ζητήματος του παραδικαστικού κυκλώματος και τον «φόβο» των δικαστών μη χαρακηριστούν «επιεικείς».

Την ίδια αναφορά έκανε δημόσια και ο πρόεδρος του ΔΣΘ Μ.Λαμτζίδης προ ημερών. Τη μη εφαρμογή της νομολογίας και των δυνατοτήτων που δίνει για τις εναλλακτικές της φυλάκισης ποινές από τους δικαστές, στη διακριτική ευχέρεια των οποίων έχει αφεθεί το θέμα, έχει επισημάνει δημόσια και ο καθηγητής Ν. Παρασκευόπουλος.

Σημειώνει ότι αν και η εξάρτηση αποτελεί κριτήριο για διαφορετική, ελαφρύτερη εφαρμογή του νόμου στην Ελλάδα, η εξασφάλιση της ιδιότητας του εξαρτημένου είναι αμφισβητούμενη.

Ο ιατροδικαστής Θεσσαλονίκης Μ. Τσούγκας επισήμανε στην «Ε» πως το τοξικολογικό εργαστήριο της συμπρωτεύουσας, που καλύπτει 32 νομούς, δεν χρηματοδοτείται με τα απαραίτητα 80.000 ευρώ ετησίως για σχετικές εξετάσεις, θέμα που είχε φτάσει έως τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, χωρίς αποτέλεσμα. «Κατηγορώ τη δικαιοσύνη για κακοδικίες, όχι τους δικαστές που αναγκάζονται να δικάζουν με ελλιπή στοιχεία. Η γνωμάτευση της εξάρτησης γίνεται πλέον βάσει 9 γνωστών από χρόνια ερωτήσεων, που οι έμπειροι ξέρουν να διαχειρίζονται», είπε.

Για δύο περιπτώσεις θεραπευομένων στο 18 ΑΝΩ, που οδηγήθηκαν πρόσφατα στις φυλακές χωρίς να δοθεί αναβολή για την ολοκλήρωση της θεραπείας, η οποία διακόπηκε «βάρβαρα», μίλησε στην «Ε» η Κ. Μάτσα, αναφερόμενη στην «πολύ σκληρή αντιμετώπιση των εξαρτημένων από κάποιους δικαστές» και για «εφαρμογή άγριας καταστολής, άσχετα εάν προσπαθούν να δώσουν άλλη εντύπωση».

«Δεν θεωρούμε,είπε η κ. Μάτσα, τη φυλακή χώρο όπου μπορεί να γίνει απεξάρτηση, αλλά γενικότερα η πρόσβαση για παρεμβάσεις, ώστε να μη χαθεί ο χρήστης στον κόσμο των φυλακών, -όπου βέβαια η χρήση δεν διακόπτεται, αφού κυκλοφορούν ουσίες- έχει ελαχιστοποιηθεί, ενώ δεν υπάρχουν χώροι για πραγματοποίηση όποιας δραστηριότητας».

Πάντως το ΚΕΘΕΑ με την υποβολή ολοκληρωμένου προγράμματος απεξάρτησης, και ύστερα από διαπραγματεύσεις 8 μηνών, απέσπασε πέρσι άδεια πραγματοποίησης προγραμμάτων, ενώ από χρόνια παρεμβαίνει σε 13 φυλακές της χώρας.

Η αναγκαιότητα εξασφάλισης καλής υγείας στις φυλακές για καλή δημόσια υγεία είναι θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα την Ε.Ε.: Η κακή κατάσταση της υγείας των κρατουμένων μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, όταν οι χρήστες ναρκωτικών απελευθερώνονται και επανέρχονται στην οικογένεια, την τοπική κοινωνία... Για τους εξαρτημένους τα προγράμματα μέσα στις φυλακές μπορούν να παράσχουν πολύτιμη ευκαιρία που όχι μόνο ωφελεί την υγεία, αλλά μειώνει και την πιθανότητα μελλοντικής παραβατικής συμπεριφοράς. >

Εχουμε όλοι ευθύνη

<...Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, μας αφορά όλους και κυρίως αφορά τα παιδιά μας που καλούνται να σηκώσουν την πιο βαριά κληρονομιά.

Οπου και αν γυρίσει κανείς το βλέμμα, θα εντοπίσει την καταλυτική ανθρώπινη παρέμβαση, με αποτελέσματα που κάποιες φορές δεν χωρούν διορθώσεις. Δάση που έχουν αφανιστεί, ρέματα που έχουν μπαζωθεί, αιγιαλοί που έχουν καταπατηθεί, πόλεις εχθρικές στον άνθρωπο, κτίρια ενεργοβόρα, βιομηχανίες ρυπαίνουσες, χωματερές-ωρολογιακές βόμβες. Συνήθως κατανέμουμε ευθύνες γι' αυτά. Σε πολιτικούς, κυβερνήσεις, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καταπατητές, βιομηχάνους. Είναι το αυτονόητο. Ολοι αυτοί -και όχι μόνο- εφαρμόζουν πολιτικές καταστροφικές ή δεν αποτρέπουν τακτικές υποβάθμισης. Δεν εφαρμόζουν τις οδηγίες του Κιότο, δίνουν τα περιθώρια παραπομπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν υιοθετούν οδηγίες της Ε.Ε., αγνοούν νόμους και κανονισμούς, δεν ενδιαφέρονται για την ίδια μας τη ζωή.

Ωστόσο, όλοι αυτοί είναι και ο εύκολος στόχος, ο πιο ανέξοδος. Κάποια στιγμή πρέπει ν' αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες, τις προσωπικές. Και έχουν δύο πτυχές αυτές. Η πρώτη αφορά τις πολιτικές επιλογές μας, δεν προτάσσουμε την προστασία του περιβάλλοντος ως όρο πρωταρχικό τη στιγμή της κάλπης ή δεν πιέζουμε εκπροσώπους μας ν' αλλάξουν πολιτικές. Η δεύτερη συνδέεται με τη στάση ζωής μας. Τα φιλικά προς το περιβάλλον κτίρια που φτιάχνουμε, η καθαριότητα έξω από τους προσωπικούς μας χώρους, η προστασία των μικρών οάσεων είτε λέγονται δάση είτε θάλασσες εξαρτώνται από μας, απ' όλους εμάς.

Η αυτοοργάνωση για την ίδια μας τη ζωή είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Ελπίδα υπάρχει, τη βρίσκεις εύκολα. Αρκεί να σκεφτείς τους χιλιάδες εθελοντές που φυλάνε τα δάση, εκείνους που καθαρίζουν τις ακτές, αυτούς που επιλέγουν τρόπο ζωής φιλικό στο περιβάλλον, ακόμα και εκείνους που αφήνουν λίγες σταγόνες νερό στο καχεκτικό δέντρο του πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι τους. Ολοι αυτοί που πέρσι το καλοκαίρι χωρίς κομματική καθοδήγηση οργάνωσαν μια διαμαρτυρία για τις φωτιές έξω από τη Βουλή, αυξάνουν τις ελπίδες ότι οι πολίτες παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους... >

Υπερκέρδη βιομηχανιών υψηλότερα των επιχειρήσεων

Με υπέρογκα περιθώρια κέρδους που φτάνουν ακόμη και το 30-40% «δουλεύουν» οι περισσότερες μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα τροφοδοτώντας την ανοδική κούρσα της ακρίβειας.

Τα πρώτα στοιχεία από την επεξεργασία των ισολογισμών του 2007, χρονιάς-ρεκόρ για τα εταιρικά κέρδη, είναι αποκαλυπτικά για την έκταση που έχει λάβει η κερδοσκοπία από επιχειρήσεις οι οποίες εκμεταλλεύονται τη δεσπόζουσα θέση τους σε κλάδους καταναλωτικής αιχμής για να αυξάνουν τα μεγέθη τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας Statbank, σε δείγμα 2.500 ισολογισμών, ο βιομηχανικός τομέας «δούλεψε» πέρυσι με μέσο περιθώριο κέρδους 6,51%. Στο εμπόριο το αντίστοιχο μέσο περιθώριο κέρδους ήταν 4,24%.

Με 21% η 3Ε, με 35% η «Χάλυψ»

Ωστόσο σε επιμέρους κλάδους τα περιθώρια ήταν πολλαπλάσια: Στον κλάδο ποτών λ.χ το περιθώριο κέρδους διαμορφώθηκε στο 21%, χάρη στη συμβολή των δύο μεγάλων εταιρειών του κλάδου της Coca Cola 3Ε και της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, που αποκόμισαν κέρδη πάνω από το 25%.

Στον κλάδο Μη Μεταλλικών Ορυκτών και κυρίως στην τσιμεντοβιομηχανία που γνώρισε πιένες, το καθαρό περιθώριο κέρδους ξεπέρασε το 15,5%. Για τη «Χάλυψ» έφτασε στο 35%, για την «Τιτάν» προσέγγισε το 30%, ενώ για τον «Ηρακλή» το 17%.

Στον κλάδο τροφίμων το περιθώριο κέρδους ανήλθε σε 5%. Επιμέρους επιχειρήσεις όμως τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα. Η Nestle-Ελλάς Παγωτά λ.χ. με πωλήσεις 74,3 εκατ. ευρώ και κέρδη προ φόρων 35,28 εκατ. ευρώ (από ζημιές 4,8 εκατ. ευρώ το 2006) είχε περιθώριο κέρδους 47,46%. Η Cadbury Hellas που εμπορεύεται επώνυμες τσίχλες είχε 21,62% ενώ η Nestle-Ελλάς με τζίρο 352 εκατ. ευρώ και κέρδη 68,7 εκατ. ευρώ, σχεδόν 19,5%. Παρόμοια εικόνα (9,9%) και στον κλάδο των φαρμάκων-απορρυπαντικών. Ομως οι μεγάλες επιχειρήσεις κέρδισαν πολλά περισσότερα. Η Golgate - Palmolive με περιθώριο κέρδους 20,19%, η Βιανέξ με 19,92%, η Loreal με 18,95% ενώ η Γρ. Σαράντης με 18,6%.

Στο Εμπόριο, τα περισσότερα σούπερ μάρκετ (Βασιλόπουλος, ΕΝΑ, Metro, Μασούτης) δούλεψαν με συγκριτικά χαμηλό περιθώριο κέρδους, 3,5%-4%, στοιχείο που αποτελεί και όπλο στη διαμάχη τους με τους προμηθευτές. Ωστόσο, άλλα «εξειδικευμένα» πολυκαταστήματα, όπως Praktiker (12,29%), Jumbo (24,7%), ΙΚΕΑ (18,2%), δουλεύουν με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια.