Ζητήματα τιμής

Παρακολουθώντας τα πράγματα συνεχώς να αλλάζουν, δεν μπορεί να μην αντιληφθεί κανείς την αναγκαστική αλλαγή που έχει υποστεί ο ανθρωπολογικός τύπος του Ελληνα. Στοιχείο ίσως φυσικό ή αναπότρεπτο του χαρακτήρα του, που τον συνοδεύει ανά τους αιώνες, Δυστυχώς όμως η ταυτότητα πολιτισμού του, συρρικνώθηκε με ταχείς ρυθμούς περιοριζόμενη κυριολεκτικά σε φολκλορικά μόνο γνωρίσματα ενός άμορφου καταναλωτισμού. Τρανό παράδειγμα το σχολείο, στο οποίο εγκαταλείφθηκε ο συντεταγμένος βηματισμός και η ετοιμότητα για αναγκαίες θυσίες που με συνεχή προσπάθεια απέδιδαν την αριστεία. Η εκπαίδευση φιλοδοξούσε κάποτε να διαπλάθει συνειδητούς Ελληνες πολίτες και όχι συνδικαλισμένους διεκδικητές ωφελιμιστικών δικαιωμάτων.

Ο σημερινός Ελληνας πλάθεται αποκλειστικά από «προοδευτικά ψυχολογήματα του αφελληνισμένου ιδεολογήματος. Το ιδεώδες του μοιάζει να έχει πραγματοποιηθεί. Σε τι ακριβώς διαφέρει ο μέσος σημερινός Ελληνας από τον έσχατο Αμερικανό ή Ευρωπαίο; Μα στο ιδεώδες που
έχει διαμορφώσει το ιδεολόγημα του δήθεν προοδευτισμού. Η πολιτιστική του ισοπέδωση. Αντίστοιχα για ποιο πράγμα θα κληθεί σήμερα ο Ελληνας να υπερασπίσει την πατρίδα του από τον κάθε φορά επίκαιρο κίνδυνο; Μήπως από το φιλότιμο του ποδοσφαιρικά ηττημένου; ή από τις φαντασιώσεις κάποιων ευκαιριακών συμφερόντων;

Όταν η αριστεία χαρακτηρίζεται ως ρετσινιά και η αντίθετη γνώμη ως φασίζουσα εκτροπή, τότε φαινόμενα απαξιωτικών δηλώσεων από τον ίδιο τον ηγέτη κατά του λαού του που τον τίμησε κάποτε, και σήμερα όλο και περισσότερο τον αμφισβητεί, θα απεργάζονται μεθόδους συνεχούς μεταβαλλόμενης εξαπάτησής του, προσφέροντας του επιδερμικά πρότυπα μιας χρήσεως, εις τρόπον ώστε να ενισχυθεί η ψευδαίσθηση δεκαετιών της «προοδευτικής αριστεράς» που εκ των έσω και μέσω της σύγκρουσης με την πραγματικότητα, ξέμεινε από αφυπνιστική δύναμη και επέστρεψε στη γνώριμη φαντασιακή θεώρηση των πραγμάτων.