ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Είμαστε ο καθρέφτης καθώς και το πρόσωπο σε αυτόν. (Rumi)
Ο φόβος ταυτίζεται πάντα με τη διάσταση που εμείς δίνουμε στα πράγματα. Κι αυτός θα συνεχίζεται όσο αυτά δεν θα συνδέονται μεταξύ τους με αντικρυσμα την πραγματικότητα. Πολλές φορές η εικόνα απέναντι μας φαίνεται να συντηρεί την αβεβαιότητα, όταν αυτή επεμβαίνει στον ψυχισμό μας διεμβολίζοντας το αγνό συναίσθημα μας.
Βρισκόμαστε σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας που θα προσδώσει επιτέλους ποιότητα στο χαρακτήρα μας. Όσο όμως και να παρατηρούμε το είδωλο, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το περιεχόμενο του. Μας αποτρέπει η ψυχική του φτώχεια αλλά και οι ασήμαντες φιλοδοξίες του. Αντίθετα μας ελκύει ίσως η ροπή που διαλαμβάνει λόγω κεκτημένης ταχύτητας, δυστυχώς προς την εξαπάτηση. Ηθική διάσταση που μετατρέπεται βεβιασμένα σε πλασματική εικόνα του. Πράγματι όμως αξιόλογη η μεταμφίεση, προκειμένου να επηρεάσει την κρίση μας.
Η αξία του στην περίπτωση αυτή περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στο άκαμπτο τελετουργικό, το οποίο όμως δεν αντέχει οποιονδήποτε έλεγχο. Γιατί αυτόματα καταλαμβάνεται από άγχος. Να γίνει αποδεκτό. Το μόνο που το διατηρεί εντός παιδειάς είναι η ικανοποίηση να συναγελάζεται με τους ομοίους του, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση από την οποία εξαρτάται.
Πώς όμως γίνεται να πολεμήσεις με άψυχα εργαλεία. Μόνο με το θέλω, μακριά από την πραγματικότητα που επιβάλλει την ψυχική ανάπλαση. Δέσμιοι του τύπου, εγκλωβισμένοι στο όνειρο, παρακολουθώντας τα μεγάλα γεγονότα της ζωής. Μισώντας τελικά αυτό το είδωλο που δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό σου.
Advertisements
