H καλύτερη επένδυση

Το χρήμα μπορεί να αγοράσει την ευτυχία, αρκεί να το ξοδέψεις σε φίλους ή σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, δείχνει μια πρωτότυπη μελέτη στον Καναδά.

Οι εθελοντές που ξόδεψαν χρήματα για τον εαυτό τους ήταν λιγότερο ικανοποιημένοι από τους αλτρουιστές, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Science.

Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι η ευτυχία ενός ανθρώπου τείνει να αυξάνεται όσο μεγαλώνει το εισόδημά του, όχι όμως επ' αόριστον: Από τη στιγμή που κάποιος ξεπερνά το όριο της φτώχιας, το χρήμα παύει να έχει μεγάλη σημασία για την ικανοποίηση που νιώθει για τη ζωή του.

«Θέλαμε να ελέγξουμε τη θεωρία μας ότι ο τρόπος με τον οποίο ξοδεύει τα χρήματά του ο κόσμος είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικός με το πόσα χρήματα κερδίζει» εξηγεί η καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Ντιούν, επικεφαλής της μελέτης του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας.

«Ανεξάρτητα του εισοδήματος κάθε εθελοντή, όσοι ξόδεψαν χρήματα για άλλους ανέφεραν μεγαλύτερη ευτυχία, ενώ αυτό δεν συνέβη με όσους ξόδεψαν περισσότερα για τον εαυτό τους» αναφέρει.

Η μελέτη της Δρ Ντιουν βασίστηκε σε τρία πειράματα:

Στο πρώτο πείραμα, οι ερευνητές ρώτησαν 632 Αμερικανούς πόσα χρήματα κερδίζουν, πού τα ξόδευουν και πόσο ευτυχισμένοι είναι. Διαπιστώθηκε ότι, ανεξαρτήτως εισοδήματος και συνολικών εξόδων, όσο περισσότερο ξόδευε κανείς για τους άλλους (δώρα, δωρεές), τόσο υψηλότερα έτειναν να είναι τα επίπεδα ευτυχίας του.

Στο δεύτερο πείραμα, οι ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα ευτυχίας 16 ατόμων πριν και μετά τη λήψη ενός μπόνους από τις εταιρείες στις οποίες εργάζονταν. Όσοι ξόδεψαν μέρος του μπόνους για άλλους ανθρώπους ήταν και πάλι πιο ευτυχισμένοι.

Τα δύο αυτά πειράματα, σχολιάζει το Nature.com, αφήνουν ανοιχτό το ερώτημα εάν η γενναιοδωρία φέρνει την ευτυχία, ή αν απλά η γενναιοδωρία είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που είναι ούτως ή άλλως ευτυχισμένοι.

Το ερώτημα αυτό απαντάται από το τρίτο πείραμα: Οι ερευνητές έδωσαν σε 46 φοιτητές φακέλους που περιείχαν 5 ή 20 δολάρια και τους ζήτησαν να τα ξοδέψουν την ίδια ημέρα είτε για τον εαυτό τους είτε για άλλους. Όσοι τα ξόδεψαν για τον εαυτό τους δήλωσαν στο τέλος λιγότερο ικανοποιημένοι. Επιπλέον, το ύψος του δώρου δεν φάνηκε να σχετίζεται με την ικανοποίηση.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο υποδεικνύει ότι η αλτρουιστική διαχείριση του χρήματος είναι σημαντικότερος παράγοντας για την ευτυχία από ό,τι θα περίμενε κανείς.

«Το να ξοδεύουμε χρήμα για τους άλλους ίσως προσφέρει έναν πιο γρήγορο δρόμο προς την ευτυχία από ό,τι το να ξοδεύουμε χρήματα για τον εαυτό μας» τονίζει η Δρ Ντιούν στο BBC.

Η γενναιοδωρία και η φιλανθρωπία έχουν σίγουρα την αξία τους, ωστόσο είναι απίθανο να αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την κατάκτηση της ευτυχίας. Όπως επισημαίνει το Nature.com, οι Αμερικανοί κατέχουν το ρεκόρ όσον αφορά την κατά κεφαλήν φιλανθρωπία, ωστόσο υστερούν σε επίπεδα ευτυχίας σε σχέση με τους πιο «σφιχτοχέρηδες» Αγγλους και Ολλανδούς.

Το χρήμα μπορεί να αγοράσει την ευτυχία, αρκεί να το ξοδέψεις σε φίλους ή σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, δείχνει μια πρωτότυπη μελέτη στον Καναδά.

Οι εθελοντές που ξόδεψαν χρήματα για τον εαυτό τους ήταν λιγότερο ικανοποιημένοι από τους αλτρουιστές, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Science.

Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι η ευτυχία ενός ανθρώπου τείνει να αυξάνεται όσο μεγαλώνει το εισόδημά του, όχι όμως επ' αόριστον: Από τη στιγμή που κάποιος ξεπερνά το όριο της φτώχιας, το χρήμα παύει να έχει μεγάλη σημασία για την ικανοποίηση που νιώθει για τη ζωή του.

«Θέλαμε να ελέγξουμε τη θεωρία μας ότι ο τρόπος με τον οποίο ξοδεύει τα χρήματά του ο κόσμος είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικός με το πόσα χρήματα κερδίζει» εξηγεί η καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Ντιούν, επικεφαλής της μελέτης του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας.

«Ανεξάρτητα του εισοδήματος κάθε εθελοντή, όσοι ξόδεψαν χρήματα για άλλους ανέφεραν μεγαλύτερη ευτυχία, ενώ αυτό δεν συνέβη με όσους ξόδεψαν περισσότερα για τον εαυτό τους» αναφέρει.

Η μελέτη της Δρ Ντιουν βασίστηκε σε τρία πειράματα:

Στο πρώτο πείραμα, οι ερευνητές ρώτησαν 632 Αμερικανούς πόσα χρήματα κερδίζουν, πού τα ξόδευουν και πόσο ευτυχισμένοι είναι. Διαπιστώθηκε ότι, ανεξαρτήτως εισοδήματος και συνολικών εξόδων, όσο περισσότερο ξόδευε κανείς για τους άλλους (δώρα, δωρεές), τόσο υψηλότερα έτειναν να είναι τα επίπεδα ευτυχίας του.

Στο δεύτερο πείραμα, οι ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα ευτυχίας 16 ατόμων πριν και μετά τη λήψη ενός μπόνους από τις εταιρείες στις οποίες εργάζονταν. Όσοι ξόδεψαν μέρος του μπόνους για άλλους ανθρώπους ήταν και πάλι πιο ευτυχισμένοι.

Τα δύο αυτά πειράματα, σχολιάζει το Nature.com, αφήνουν ανοιχτό το ερώτημα εάν η γενναιοδωρία φέρνει την ευτυχία, ή αν απλά η γενναιοδωρία είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που είναι ούτως ή άλλως ευτυχισμένοι.

Το ερώτημα αυτό απαντάται από το τρίτο πείραμα: Οι ερευνητές έδωσαν σε 46 φοιτητές φακέλους που περιείχαν 5 ή 20 δολάρια και τους ζήτησαν να τα ξοδέψουν την ίδια ημέρα είτε για τον εαυτό τους είτε για άλλους. Όσοι τα ξόδεψαν για τον εαυτό τους δήλωσαν στο τέλος λιγότερο ικανοποιημένοι. Επιπλέον, το ύψος του δώρου δεν φάνηκε να σχετίζεται με την ικανοποίηση.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο υποδεικνύει ότι η αλτρουιστική διαχείριση του χρήματος είναι σημαντικότερος παράγοντας για την ευτυχία από ό,τι θα περίμενε κανείς.

«Το να ξοδεύουμε χρήμα για τους άλλους ίσως προσφέρει έναν πιο γρήγορο δρόμο προς την ευτυχία από ό,τι το να ξοδεύουμε χρήματα για τον εαυτό μας» τονίζει η Δρ Ντιούν στο BBC.

Η γενναιοδωρία και η φιλανθρωπία έχουν σίγουρα την αξία τους, ωστόσο είναι απίθανο να αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την κατάκτηση της ευτυχίας. Όπως επισημαίνει το Nature.com, οι Αμερικανοί κατέχουν το ρεκόρ όσον αφορά την κατά κεφαλήν φιλανθρωπία, ωστόσο υστερούν σε επίπεδα ευτυχίας σε σχέση με τους πιο «σφιχτοχέρηδες» Αγγλους και Ολλανδούς.

«Ευγενή» ασφαλιστικά Ταμεία

Δεν είναι από τη δεκαετία του ’40, αλλά από τις ημέρες της απεργίας της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ.

Η κρατική χρηματοδότηση επιτείνει τις ανισότητες απολαβών στην ασφάλιση

Στη συζήτηση για το ασφαλιστικό που αρχίζει αύριο στην ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να δώσει μάχη με τις συντεχνίες, αποκαλύπτοντας στοιχεία εκ των οποίων προκύπτει ότι τα «ευγενή» Ταμεία χορηγούν υψηλές συντάξεις, χάρη στους κοινωνικούς πόρους και τις κρατικές επιδοτήσεις.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης προτίθεται να καταθέσει στη Βουλή πίνακες για το ύψος των επιδοτήσεων που δίνει ο κρατικός προϋπολογισμός στα ασφαλιστικά Ταμεία και να υποστηρίξει ότι εξ αυτών των στοιχείων συνάγεται πως τα χρήματα των φορολογουμένων πηγαίνουν κατά προτεραιότητα σε ασφαλιστικά Ταμεία των καλύτερα αμειβομένων, όπως είναι της ΔΕΗ και του ΟΤΕ.

Με άλλα λόγια, από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι η κρατική χρηματοδότηση δημιουργεί ή επιδεινώνει (αντί να περιορίζει...) τις ανισότητες που χαρακτηρίζουν το ασφαλιστικό σύστημα, ένα σύστημα που διαμορφώθηκε στη διάρκεια 10ετιών με κριτήρια πελατειακά - και, πάντως, ούτε αναπτυξιακά ούτε κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης...
Η κρατική χρηματοδότηση επιτείνει τις ανισότητες απολαβών στην ασφάλιση



Στη συζήτηση για το ασφαλιστικό που αρχίζει αύριο στην ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να δώσει μάχη με τις συντεχνίες, αποκαλύπτοντας στοιχεία εκ των οποίων προκύπτει ότι τα «ευγενή» Ταμεία χορηγούν υψηλές συντάξεις, χάρη στους κοινωνικούς πόρους και τις κρατικές επιδοτήσεις.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης προτίθεται να καταθέσει στη Βουλή πίνακες για το ύψος των επιδοτήσεων που δίνει ο κρατικός προϋπολογισμός στα ασφαλιστικά Ταμεία και να υποστηρίξει ότι εξ αυτών των στοιχείων συνάγεται πως τα χρήματα των φορολογουμένων πηγαίνουν κατά προτεραιότητα σε ασφαλιστικά Ταμεία των καλύτερα αμειβομένων, όπως είναι της ΔΕΗ και του ΟΤΕ.

Με άλλα λόγια, από τα επίσημα στοιχεία προκύπτει ότι η κρατική χρηματοδότηση δημιουργεί ή επιδεινώνει (αντί να περιορίζει...) τις ανισότητες που χαρακτηρίζουν το ασφαλιστικό σύστημα, ένα σύστημα που διαμορφώθηκε στη διάρκεια 10ετιών με κριτήρια πελατειακά - και, πάντως, ούτε αναπτυξιακά ούτε κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης...

Ενστικτο και μελαγχολία

Όλος ο κόσμος μιλάει για λεφτά στο σαλόνι του την ώρα που δίπλα, στην εφηβική κρεβατοκάμαρα ακούγονται παραμιλητά. Η νεολαία είναι άρρωστη, προσβεβλημένη από έναν ιό ύπουλο, διαβρωτικό, οι συνέπειες του οποίου είναι πλέον γνωστές στον καθένα.
Διαβάζουμε πως ο ένας στους τέσσερις νέους δηλώνει απογοητευμένος από τη ζωή. Πότε πρόλαβε; Αν ρωτήσει κανείς αυτά τα παιδιά με την κυρτωμένη ράχη και το κατεβασμένο κεφάλι, θα του απαντήσουν πως τα έχουν κιόλας όλα δει και τα έχουν ζυγίσει. Τα συμφέροντα και τα αισθήματα, τις φιλοδοξίες και τις αξίες. Φυσικά, οι ίδιοι δεν έχουν γευτεί παρά μόνο ελάχιστα δείγματα από αυτό που οι μεγαλύτεροι ονομάζουν ζωή ή κόσμο. Ήταν αρκετή όμως μια δοκιμή για να βγάλουν το συμπέρασμα ότι τα πάντα τα ρυθμίζει το κέρδος, η επιδίωξη του κέρδους- κάτι που, αντί να τους διεγείρει, τους κόβει τα γόνατα. Κι εδώ είναι το πρόβλημα που συγκαλύπτεται.
Άραγε, πόσοι γονείς και δάσκαλοι τολμούν σήμερα να πουν στους νεώτερους το μυστικό που οι ίδιοι γνωρίζουν καλά; Ότι για να βγάλεις πολλά λεφτά ένας είναι ο δρόμος: να σκέφτεσαι αυτό και μόνο κάθε μέρα και κάθε ώρα και να ενεργείς ανάλογα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει, αν βέβαια αφήσει κανείς κατά μέρος τον παράγοντα τύχη. Λέγοντας αυτή την αλήθεια στους μικρούς ανίδεους, τα πράγματα θα ξεκαθάριζαν αρκετά. Όσοι αποφάσιζαν να ριχτούν στην περιπέτεια του πλουτισμού θα ήξεραν ότι εγκαταλείπουν άλλες χαρές και ότι δεν γίνεται να τα έχουν όλα. Στην πραγματικότητα, οι νέοι διαισθάνονται αυτό το δίλημμα και από εκεί έρχεται η μελαγχολία τους. Από ένστικτο καταλαβαίνουν ότι η συμπάθεια, η φιλία, η αγάπη θέλουν τον χρόνο τους, όπως τον θέλουν και η απλή ονειροπόληση, η βόλτα, το χάζεμα ή και ένα ταξίδι σ΄ ένα άγνωστο μέρος όπου θα ξεχνούσαν τον εαυτό τους.
Το ζήτημα όμως είναι ότι βρίσκουν πάντα μπροστά τους τον εαυτό τους, έτσι όπως οι άλλοι τον θέλουν να είναι. Όπου και να κοιτάξουν προβάλλει το ίδιο είδωλο, φτιαγμένο από περιοδικά, εκπομπές και ταινίες, είδωλο που καλούνται να το μιμηθούν. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που έχει αρκετά λεφτά για να κάνει το κέφι του. Να όμως που τα παιδιά αμέσως παρατηρούν ότι του λείπει το κέφι! Αυτά τα ωχρά πρόσωπα με τις νευρικές εκφράσεις και τα βιαστικά χαμόγελα προκαλούν κατά βάθος περισσότερο τρόμο απ΄ ό,τι ο μπαμπούλας της παλιάς εποχής. Με τη διαφορά ότι σήμερα είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί το σαρκοβόρο πρότυπο. Πώς θα εναντιωθεί ο έφηβος στον Μινώταυρο όταν είναι τόσο μόνος; Μόνο αν βρισκόταν μαζί με κάποιους συνομηλίκους θα ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ξεκολλούσε τότε από το πετσί του, θα έπαυε να χαϊδεύεται ή να ξύνεται, να ασχολείται αποκλειστικά με τις ορέξεις ή τις φοβίες του.
Φάρμακο λοιπόν η ομαδική εργασία, η ομαδική δράση, η σύμπραξη για έναν κοινό σκοπό. Πόσες φορές όμως δεν προτάθηκαν αυτά και απέτυχαν! Γιατί δόθηκαν ως ψυχο-τεχνικές συνταγές και ήχησαν σαν κηρύγματα πληκτικών κοινωνικών λειτουργών και ακόμη πιο πληκτικών παιδαγωγών.
Από αντίδραση σε αυτές τις χλιαρές νουθεσίες να γίνουν «συνεργάσιμοι», «επικοινωνιακοί» ή «ωφέλιμοι στο κοινωνικό σύνολο», αρκετοί νέοι βρήκαν πιο διασκεδαστικό να κλειστούν σ΄ έναν άγριο και φοβισμένο εγωισμό.
Μέσα από εκεί πότε πότε βγαίνει η απελπισία, άλλοτε με μια σύριγγα στο χέρι και άλλοτε με ένα κοκτέιλ μολότοφ. Δεν αντέχουν οι μικρές ηλικίες να σκέφτονται ότι όσα πάλλουν μέσα τους για να αναγνωριστούν πρέπει να γίνουν χαρτονόμισμα, ότι πρέπει ολόκληροι να χωρέσουν μέσα σ΄ έναν αριθμό. Και αν δεν τους πείσει για το αντίθετο η κοινωνία, θα συνεχίσουν να την εκδικούνται. Είτε αυτοκτονώντας είτε ρίχνοντας τυφλά βόμβες σε τράπεζες και υπουργεία που θα τους φαίνονται σαν παραρτήματα τραπεζών.

Χάος στη χρηματιστηριακή αγορά

Κλειστό και την Τετάρτη το ελληνικό χρηματιστήριο λόγω της συνεχιζόμενης αδυναμίας της Τράπεζας της Ελλάδος για την πραγματοποίηση του χρηματικού διακανονισμού των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Ταυτόχρονα, τα μέλη του ΣΜΕΧΑ (Σύνδεσμος Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών) εξετάζουν αγωγές εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδος και της ΕΧΑΕ για ζημίες και δυσφήμιση που υφίστανται τα μέλη, οι επενδυτές - πελάτες τους από τις συνέπειες της μη λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης σε συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι, σύμφωνα με τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον πρόεδρο του ΧΑ, Σπ. Καπράλο, οι συναλλαγές θα επαναφερθούν μόλις η Τράπεζα της Ελλάδος διευθετήσει τα προβλήματα από την απεργία και δεν απέκλεισε την πιθανότητα στο μέλλον οι εκκαθαρίσεις να γίνονται και από ιδιωτικές τράπεζες.
Ο κ. Αλογοσκούφης μεταξύ άλλων είπε, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ανεξάρτητη και λειτουργεί κατ' αυτόν τον τρόπο. Πρόσθεσε όμως, ότι έχει αναλάβει και υποχρεώσεις έναντι των πολιτών που πρέπει να διεκπεραιώνει. Με τον κ. Γκαργκάνα συζητήθηκαν οι πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν για να αποκατασταθεί, όπως είπε, η μονιμότητα. Πρόσθεσε δε, ότι «αυτό που έγινε είναι αδιανόητο και ότι «κάναμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να διασφαλιστεί η μονιμότητα των συναλλαγών».

Χθες, ο υπουργός εξέφρασε την ελπίδα, η ΤτΕ να βρει τρόπο να διασφαλίσει αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει, δηλαδή να λειτουργήσουν τα συστήματα πληρωμών στη χώρα. Επίσης, τόνισε ότι δεν νοείται να καταρρέουν τα συστήματα πληρωμών στη χώρα, καθώς, όπως προβλέπει ο νόμος, πρέπει να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας.

Καρτέλ και Ανταγωνισμός

Λίγο ακόμη και η Ελληνική πραγματικότητα θα φάνταζε σαν τη γέφυρα των στεναγμών. Παρά τη ρευστότητα των δημοσκοπήσεων η μόνη σταθερά πλέον είναι η ακρίβεια. Σε αντίθεση με την καλή θέληση και φιλότιμη προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης. Πολλοί επιφανείς και μη αναλυτές έχουν προσπαθήσει να καταλάβουν τι επηρεάζει την ανοδική πορεία στο καλάθι της νοικοκυράς και όλοι ανεξαιρέτως μετά από κάποιο διάστημα απελπισμένοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Και ο χορός καλά κρατεί, αφού το μόνο που μπορεί ο εκάστοτε Υπουργός να πράξει είναι αποσπασματικά μέτρα καταστολής και εκφοβισμού τα οποία ουσιαστικά δεν επιλύουν το πρόβλημα, απλά βάζουν άλλο ένα μπάλωμα στην αισθητική αναρχία. Μοιάζει με μια αρώστια η οποία αντιμετωπίζεται με λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή, με μοναδικό αποτέλεσμα την περαιτέρω εκτροφή των μικροβίων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η κ.Λούκα Κατσέλη Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, σε μια επερώτησή της στη Βουλή επεσήμανε κάτι που λίγοι γνωρίζουν. Οτι για την κατάσταση που έχει διαμορφώσει τα κάθε λογής καρτέλ στην Ελληνική πραγματικότητα, ευθύνονται εικοσι τρεις εταιρείες! Ακριβώς μόνον 23 εταιρείες οι οποίες ελέγχουν ως και το 90% της αγοράς. Εταιρείες όπως η 3Ε η Agrino η Unilever η Nestle η Δέλτα η Chippita κ.α ελέγχουν ένα καθεστώς ολιγοπωλίου το οποίο τείνει στο να γίνει μονοπώλιο. Εύκολα λοιπόν επιτυγχάνεται η μεταξύ τους συμφωνία η οποία τους εξασφαλίζει υπερκέρδη.
Τι θα ήταν λοιπόν ηλίου φαεινότερον από αυτό, όταν η έλλειψη ανταγωνισμού προκύπτει από την απουσία άλλων εταιρειών, η καθιέρωση των οποίων στην αγορά θα αποτελούσε μέτρο σύγκρισης ποιότητας και απόδοσης. Ο εχθρός είναι υπαρκτός και η αδυναμία μας μεγάλη. Σε ποιόν να κάνεις μποϋκοτάζ. Το λόγο έχουν οι πολίτες. Με λίγα λόγια τι θα συνέβαινε αν όλοι αποφάσιζαν να τηρήσουν σιγή προσέλευσης στα ράφια των Super markets. Ολοι αυτοί έχουν ακόμη ζωή επειδή ο λαός ακόμη είναι απαίδευτος σε αντιμετώπιση τέτοιου είδους κρίσεων.